Kijk eens echt naar kinderen. Kijk hoe ze spelen, flexibel bewegen, zich volkomen vrij voelen, hoe ze schaterlachen en hoe ze zich vrij en blij uiten zonder enige terughoudendheid. Ze kennen nog geen gevoelens van onzekerheid of schaamte, ze zijn nog niet bezig met wat een ander van ze denkt, voor hen is de wereld één grote speeltuin. Zo was jij ook…..
Wij moeten voortdurend dijken van moed opwerpen tegen de stormvloeden van de angst.
Martin Luther King, Amerikaans predikant 1929-1968
Als kind was je vrij en blij, schaamteloos, grenzeloos en bruisend van energie. Je vond alles interessant en was steeds op weg naar een volgend avontuur. Je vroeg je niet af of er beren achter bomen stonden en je was niet bezig met de mening van anderen. Je was eindeloos flexibel, als het niet lukte zoals je gedacht had ging je onvermoeibaar door met het vinden van andere wegen. Er waren nog geen angsten die je tegenhielden of onzekerheden die je deden twijfelen.
Die kwamen met de jaren, je leerde dat de mening van de juf op school belangrijker was dan die van jou, dat mensen ook heel naar tegen je konden doen en dat er soms een beer achter een boom staat. De angsten groeiden met je mee en veranderden van kleine onzekerheden in serieuze problemen en angsten. En in gelijke tred werd je lijf ook wat minder flexibel, een pijntje hier en daar, een ongemak of zelfs ziekte.
“Angst is een slechte raadgever” is het gezegde en dat gezegde is ook nu nog actueel. Het gevaar loopt al lang niet meer op vier poten met scherpe klauwen, maar wordt nu door ons eigen brein geproduceerd. Ja, ook bij jou, ook jij handelt vaker vanuit angst dan je je bewust bent. Wanneer je bijvoorbeeld je best doet om aardig gevonden te worden en conflicten te vermijden, handel je vanuit de angst om iemands liefde, waardering of bewondering te verliezen. Je onderdrukt een deel van jezelf uit angst dat dat bij de ander niet goed zal vallen.
Steeds wanneer je iets maar even niet zegt, of maar even niet reageert om de lieve vrede te bewaren, onderdruk je jezelf. Maar dat deel van jezelf dat je onderdrukt zal toch een uitweg zoeken. Het zal zich uiten in bijvoorbeeld vermoeidheid, buik- of hoofdpijn of nekklachten. Angst, of stress zoals we het tegenwoordig erg vaak noemen, is de oorzaak van de meest uiteenlopende lichamelijke klachten. Alleen leggen we de link vaak niet. Als je aan het eind van de middag hoofdpijn hebt, sta je meestal niet meer stil bij dat moment van vanmorgen waarin je je mond maar hield omdat je bang was dat je mening niet in goede aarde zou vallen.
En wanneer je dit structureel blijft doen, zullen de klachten die je daarmee creëert steeds serieuzere vormen aannemen. Je gaat je nu ook zorgen maken over je gezondheid, weer een angst erbij en die gaat ook weer z’n eigen gang in je lichaam. Dan ervaar je de maatschappij misschien ook nog als erg hard en onvriendelijk, voilà gooi maar op de grote hoop. En zo verzamel je heel wat angst of stress in je leven en je lijf.
Maar zoals ik al eerder heb geschreven staan die regels waar je jezelf aan houdt nergens, je legt ze jezelf op. Omdat je vooraf al vol twijfel zit of het wel oké is wat je denkt of wilde zeggen, omdat je vooraf al hebt bedacht wat de ander er allemaal van zou kunnen vinden en hoe die kan reageren. Er hebben zich in een split second al verschillende mogelijke scenario’s in je hoofd afgespeeld en op basis daarvan besloot je je mening of gevoel maar weg te drukken. Je besloot dat dat stuk van jou maar even niet naar buiten moest komen. Maar waarom?
De scenario’s die je zelf bedenkt zijn in de meeste gevallen veel spannender dan de realiteit. Maar ook als de realiteit wel overeenkomt met wat je vreesde is dat nog geen reden om jezelf te onderdrukken, om delen van jezelf niet te tonen. Waarom zou die ander zich wel mogen uiten en jij niet? Als het jouw oprechte mening en gevoel is, ben je vrij om dat uit te spreken en te laten zien. Je hoeft je nergens voor in te houden, nergens voor te schamen, je bent uit hetzelfde hout gesneden als die ander.
Misschien kun je je de volgende keer als je de neiging hebt om jezelf te onderdrukken, dit artikel voor de geest halen en er een seconde bij stilstaan wat je hiermee in je lichaam creëert? Hopelijk zul je de angst dan achter je laten en vol vertrouwen jezelf laten zien en horen zoals je bent, zodat je je weer vrij en blij durft te uiten, zodat je weer mag spelen en schaterlachen en je die beren gewoon achter de bomen kunt laten!
Wees vrij en blij jezelf, er zijn al zóveel anderen!
