We willen allemaal hetzelfde

Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde. We willen allemaal een prettig leven. We willen gezond en vrij zijn, we willen liefdevolle relaties, een fijne plek om te wonen, de vrijheid om onze eigen keuzes te maken en de middelen om voor onszelf en anderen te zorgen. We willen allemaal met respect behandeld worden, inspraak hebben in beslissingen die ons raken en op een volwassen wijze ons leven kunnen leiden. Miljarden mensen, verspreid over deze hele prachtige bol hebben deze zelfde wensen.

“Het ligt onzichtbaar in jouw handen. Het is een godsdienst zonder kerk.”
Stef Bos, 2005

Maar op dit moment overheersen de angst en de onrust. Nu het zonnetje uitbundig schijnt voelt het even wat lichter, maar de onheilsberichten blijven onverminderd uit je radio en tv stromen. En we kunnen allemaal wel een beetje inschatten hoe het er in de komende wintermaanden weer aan toe zal gaan. De angst en onrustmachine draait onverminderd door en dat angst en zorgen leiden tot vele ongemakken en zelfs ziekten is geen nieuws.

Depressie staat nu bovenaan de ranglijst van aandoeningen met het hoogste verzuim. De kosten van dat verzuim bedragen jaarlijks 1,8 miljard en de kosten voor de zorg 1,6 miljard. En dat gaat dan alleen over depressies. Daarnaast hebben we nog te maken met heel rap stijgende cijfers van angststoornissen, burn-outs en allerlei vormen van huiselijk geweld die enorm zijn toegenomen. De zorg bezwijkt, personeel is in elke sector een probleem geworden, de boeren zijn woedend en voor iedereen stijgen de kosten voor levensonderhoud tot boven de pet.

Geen reden voor blijdschap

Reden voor blijdschap geeft het bovenstaande stukje tekst inderdaad niet. En dan zijn er een heleboel zaken die ik niet heb benoemd, want ik wilde het nog een beetje gezellig houden! Maar om te kijken hoe we hier weer uit kunnen komen, is het nodig om een beeld te schetsen van de wereld die we met z’n allen hebben gecreëerd. En ondertussen buitelen we dan ook nog over elkaar heen met verwijten, terechtwijzingen en schuldige blikken naar elkaar. Alsof dát een mooie bijdrage levert…

Je ontvangt wat je geeft, je trekt aan wat je uitstraalt. Dat betekent dus ook dat we met alle angst en boosheid nog meer aantrekken om bang en boos van te worden. Dat we met alle verwijten en oordelen nog meer creëren dat niet aan onze wensen voldoet. En dat we met het afsluiten van ons hart en ieder voor zich laten strijden nog meer afgescheidenheid en verdeeldheid veroorzaken. Met alle -ook fysieke- gevolgen van dien voor ons allemaal.

Alle neuzen staan op dit moment verschillende kanten op. Ieder voor zich is aan het knokken tegen wat zij vinden dat niet klopt. Maar de overgrote meerderheid wil uiteindelijk hetzelfde; een prettig leven! We willen allemaal geluk, liefde, veiligheid, vrolijkheid, gezondheid, ontspanning, enz enz. Miljárden mensen willen hetzelfde… en toch gaan we tegenover elkaar staan en maken we elkaar verwijten. Hoe is dat mogelijk? En hoe ver zouden we komen als we NAAST elkaar gaan staan en ons richten op die gezamenlijke belangen?

Samen staan we sterk

Het lijkt allemaal een ver-van-je-bed-show als je niet in de zorg werkt, geen boerderij staande en gaande probeert te houden en je geen bedrijf hebt waarvoor je geen personeel kunt vinden. Maar al die groepen zijn onderdelen van het geheel en dát is geen ver-van-je-bed-show. Ik maak persoonlijk geen gebruik van de zorg, gelukkig. Maar wat was ik blij met de ambulance-zorg toen mijn dochter met een anafylactische shock naast me in de auto in elkaar zakte. Ik eet geen vlees, maar wat ben ik blij met de boeren die voor iedereen het voedsel produceren. En zijn we niet allemaal blij als er in winkels, op een terras en op de luchthaven wel medewerkers zijn?!

Het ís geen ver-van-je-bed-show. We zijn allemaal onderdeel van datzelfde geheel! We willen allemaal dat dat geheel blijft draaien, zodat iedereen een prettig leven kan hebben. Maar dan moeten we dus NAAST elkaar gaan staan en elkaar steunen in de gezamenlijke doelen die we hebben. Dan moeten we SAMEN opstaan voor de wereld die we willen creëren, met elkaar en naast elkaar. Niet ieder voor zich laten tobben, maar samen sterk!

Een godsdienst zonder kerk

Veranderingen beginnen altijd érgens. Er moet een druppel in het water vallen om het ripple-effect te veroorzaken dat steeds groter en groter wordt. Er lezen heel wat mensen mee hier op de site, die allemaal hetzelfde willen; een prettig leven voor iedereen. Laten wij dan in ieder geval die druppel zijn in ons eigen wereld.

Een druppel van bewustzijn dat we allemaal een onderdeel zijn van dat water waar die invalt. Het bewustzijn dat we allemaal invloed hebben op onze eigen omgeving en daarmee dus op steeds grotere kringen. Laat zien en voelen dat we wel degelijk iets kunnen veranderen als we het samen doen en de neuzen dezelfde kant op wijzen. Maak mensen ervan bewust dat we dezelfde doelen nastreven, dat er meerdere wegen naar Rome zijn en we ons dus niet tegen elkaar hoeven te keren. Laat zien hoeveel we kunnen bereiken met liefde, bewustzijn, verdraagzaamheid, begrip, hulp en steun voor elkaar.

Ben het begin van die verandering. Het begin van een mooiere wereld. Het begin van samen. Het begin van een positieve golf die van jou uit een steeds groter bereik krijgt. Niet ieder voor zich, maar samen dezelfde kant op. Kijken in de richting die we willen gaan, uitstralen en uitdragen wat we wel willen aantrekken en creëren met z’n allen, in plaats van ageren tégen….

Samen staan we sterk
Ik heb het nooit geloofd
Hield alles op een afstand
En woonde in mijn hoofd
Tot ik werd overvallen door een storm op volle zee
Ik ben eruit gekomen maar ik kon het niet alleen
Het ligt onzichtbaar in jouw handen
Het is een godsdienst zonder kerk
Het is een volkslied zonder woorden
Samen staan we sterk

Muziek/tekst: Stef Bos
2005