Je voelt altijd of je goed bezig bent of niet, daar heb ik over geschreven in “Je persoonlijke TomTom“. Voelt iets goed en licht, gééft het je energie en gaat het moeiteloos, of voelt iets zwaar, wordt je al moe als je eraan denkt en kost het je heel wat moeite. Dat verschil voelen we bij alles wat we (moeten?) doen. Maar doen we ook iets met dat gevoel? Of negeren we de signalen en zeggen we tegen onszelf “niet zaniken, gewoon doorgaan.”
Doctoren gieten geneesmiddelen waar zij weinig van afweten, om ziekten te genezen waar zij nog minder van afweten, in mensen waar zij helemaal niets van afweten.
Voltaire, Frans schrijver en filosoof 1694-1778
Verbazingwekkend vaak is het dat laatste, waarbij we de signalen dus niet alleen negeren maar onszelf ook nog vermanend toespreken. We vergeten daarbij wel één belangrijk gegeven, namelijk dat die signalen er nooit voor niets zijn!
Je voelt je niet lekker als je iets moet gaan doen wat je eigenlijk niet wil, je bent moe, chagrijnig of down en met frisse tegenzin hijs je jezelf overeind. Staat er iets op je programma wat je eng of spannend vindt dan voel je dat in je maag, heb je klamme handen en je hartslag gaat omhoog zodra je aan de taak begint. Maak je je zorgen over van alles dan merk je dat vaak aan hoofdpijn, gespannen schouders of weer die maag. Dan zeggen we dat we last van onze maag hebben, maar eigenlijk heeft die maag dus last van ons! Wij zijn bezig met dingen die niet goed voor ons zijn en daar wordt je op attent gemaakt. Krijg je rook binnen dan ga je hoesten, eet je bedorven voedsel dan ga je overgeven en loop je jezelf voorbij dan steekt er iets de kop op wat veroorzaakt dat je wel rust moet nemen.
Een ingenieus en feilloos systeem! Een zeer succesvolle uitvinding, zoals je ze niet vaak meer tegenkomt. Toch hebben we vaak meer vertrouwen in de huisarts en medicijnen dan in ons eigen ingenieuze lijf. Als we een klacht hebben dan vragen we ons namelijk niet af wat die klacht te melden heeft, waarom die zich aandient en waarmee we die veroorzaakt hebben, maar we pakken de telefoon en bellen de huisarts. Daar gaan we dan de oplossing halen, sterker nog; we verwáchten van de huisarts dat die het oplost. En vaak lukt het die huisarts ook wel om het signaal uit te zetten met een doosje pillen, een drankje of een poedertje.
En als het signaal het zwijgen is opgelegd kun jij weer door. Verder gaan waar je gebleven was. Ook dat klinkt als een makkelijk systeem en zo gebruiken we het ook; klacht => huisarts => medicatie en weer door waar je gebleven was. Maar dit systeem eindigt niet daar waar jij weer doorgaat zoals je bezig was, daarvoor is ons eigen ingenieuze systeem te clever. Het vorige signaal werkte niet, maar als jij gewoon blijft doen en denken zoals je dat al deed komt er vanzelf een nieuw signaal. Een krachtiger signaal deze keer, want voorzichtige waarschuwingen werken blijkbaar niet. Dus de klachten nemen toe in intensiteit; ernstige klacht => huisarts => sterkere medicatie en weer door waar je gebleven was. Dat dit uiteindelijk uitdraait op iets dat we een ziekte noemen is duidelijk.
We hadden op vele momenten kunnen ingrijpen om dit verloop te voorkomen. En wij niet alleen, maar ook die huisarts. Voorheen studeerde deze mensen “Geneeskunde”, maar tegenwoordig studeren ze “Medicijnen” en dat is duidelijk zichtbaar in het toegenomen gebruik van medicatie. Ook deze huisarts zou de patiënt op een stuk eigen verantwoordelijkheid kunnen wijzen. Niet door alles maar stress te noemen zoals dat een tijdje gebeurde, maar door te bestuderen hoe dat ingenieuze systeem werkt.
In de Chinese Geneeskunde werkt dat al duizenden jaren op die manier. Een traditionele Chinese dokter hoefde alleen maar naar iemand te luisteren en naar zijn of haar gedrag te kijken om te weten waar het probleem zat. Maar hij had dan ook een gedegen kennis van het systeem. Hij wist dat er een link is tussen angst en de nieren, tussen haat en het hart, tussen je zorgen maken en de maag en tussen woede en de lever. Voor hem was het hart niet alleen een pomp, de longen een blaasbalg en de maag een voedselopslag. En hij ging het systeem dus ook niet te lijf met medicatie om de signalen (symptomen) te stoppen. Voor hem/haar was en is het hele systeem een samenhangend en duidelijk geheel, waarin je het één niet kunt besturen (met medicatie bijvoorbeeld) zonder dat dat invloed heeft op het ander. Je gedachten en overtuigingen hebben invloed op het hele systeem!
Iemand die heel zorgelijk is beïnvloed daarmee de werking van de maag. Zit er heel veel opgekropte woede in iemand, dan zal dat invloed hebben op de lever. Is iemand erg angstig en onzeker dan zullen vroeg of laat de nieren van zich laten horen. En wanneer iemand veel haat in zich heeft en een gebrek aan respect laat zien, dan kun je problemen met het hart verwachten. Je hebt geen jarenlange medische studie nodig om deze samenhang te begrijpen, die is heel logisch én is in alle toonhoogtes te vinden met een beetje hulp van Google.
En wanneer je de samenhang begrijpt, dan begrijp je ook wat de signalen je proberen duidelijk te maken. Misschien niet meteen vandaag, maar oefening baart kunst. 😉
