Klagen, onze nationale hobby. We brengen er heel wat tijd mee door. Klagen over het weer, over de politiek, over die collega die er de kantjes steeds vanaf loopt, over de buren die de auto op “onze” plek parkeren en over elkaar. Het maakt ons eigenlijk niet veel uit wáár we over klagen, áls we maar klagen. En vooral ook met elkaar mee klagen, dan hebben we een gezamenlijke vijand en dan gaan we helemaal los.
Het is verstandiger een kaars aan te steken dan te klagen over de duisternis. Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.
Eigenlijk een vreemd gegeven, want tegelijkertijd hebben we ook allemaal een hekel aan mensen die altijd maar lopen te klagen. Van die mensen aan wie je bijna met knikkende knieën vraagt hoe het met ze gaat omdat je al weet dat er dan een hele waslijst met klachten uitkomt. Niemand zit te wachten op deze negativiteit, maar toch doen we er vaak wel aan mee. Samen klagend over die collega scheppen we een gezamenlijke ‘vijand’ en daarmee een band met elkaar. We voelen ons gesteund in onze gevoelens over die collega en geven elkaar de broodnodige bevestiging. Maar je trekt elkaar mee in negativiteit, bederft de sfeer tussen jullie en die collega, je maakt het probleem steeds groter en besteed geen enkele aandacht aan een oplossing.
Al je aandacht is gericht op de negatieve eigenschappen van die collega (of de politiek, of het weer, of je werk, of je buren, enz. enz.). Al vaker heb ik geschreven over hetgeen je daarmee bereikt; alles wat je aandacht geeft groeit. Met elke keer dat er weer negatieve gevoelens worden uitgewisseld, wordt het probleem steeds groter en groter. En die collega waar het allemaal over gaat, weet nog steeds van niets. Er is nog geen enkele keer in de richting van een oplossing gekeken. In plaats daarvan hebben we nu twee -en mogelijk drie want die collega is echt niet gek- mensen die hun aandacht richten op negativiteit. Door af te stemmen op die golflengte kan er weinig anders dan meer negativiteit komen.
Je zou er ook voor kunnen kiezen om te bedanken voor deze nationale hobby en er een andere voor in de plaats te nemen, namelijk altijd de zonnige kant opzoeken. Die is er natuurlijk altijd, het is maar net welke kant je kiest te zien, waar je je energie en tijd in steekt. Wanneer iemand tegen je begint te klagen over wat dan ook, kun je er een sport van maken om juist de positieve kanten van het onderwerp te belichten. Je kan iemand wijzen op de positieve eigenschappen van die collega, of op het mooie van een regenachtige dag. Ik zat ooit in een vergadering waar een collega op een opmerking van mij reageerde met een quasi geïrriteerd “Ja gij, gij ziet overal de zon schijnen!”. Zij vond blijkbaar dat ik iets te vaak koos voor een positieve invulling, ik vond het een prachtig compliment!
Gek genoeg uiten we over het algemeen veel vaker commentaar dan complimenten. We ventileren het alle kanten op wanneer we vinden dat iets niet goed is gedaan of geregeld, maar zijn we net zo fanatiek met complimenten als iets keurig naar verwachting is gedaan? Nemen we dan ook even de moeite om dat tegen de verantwoordelijke persoon te zeggen? Meestal vinden we dat normaal, want zo hoort het. Maar waarom zou je alleen iets zeggen wanneer er dingen mis gaan en niets wanneer het allemaal goed gaat? Terwijl we allemaal weten hoe tof het is om een compliment te krijgen en wat een fijn gevoel dat oplevert.
Alleen maar handelen in klachten levert niemand iets op. Het steeds herhalen van de negatieve punten, aangevuld met nieuwe redenen waarom dit toch wel heel vervelend is, helpt niets. Het verandert helemaal niets aan de situatie, het weer, of je gebrek aan parkeerplaats. Beter kunnen we gaan handelen in oplossingen.
Niet vertellen hoe zwaar je klachten wegen, maar hoe gaaf je oplossingen zijn! Dat zet zoden aan de dijk, daarmee zet je een stap in de goede richting en stem je iedereen om je heen positief in plaats van rond te blijven draaien in negativiteit waarna er dan alsnog een oplossing zal moeten komen. Metéén op zoek gaan naar een oplossing voor een probleem en niet eerst gaan grossieren in klachten, of gaan kijken wie je als schuldige aan kunt wijzen. Dan is de aandacht meteen weer gericht op iets positiefs en wordt je een ster in het vinden van oplossingen!
