In vele artikelen hebben we gezien dat we veel geloven wat eigenlijk niet zo is. Heel veel over onszelf en onze eigen mogelijkheden en capaciteiten, maar ook over anderen en over het leven op zich. We geloven dat er van alles aan ons mankeert, dat we tekort schieten, dat anderen het beter doen dan wij en we dus niet goed genoeg zijn. En met dat soort overtuigingen staan we onszelf in de weg om het leven te leiden wat we graag willen. We passen ons aan aan gedachten en overtuigingen die niet eens waar zijn….
“Een mens heeft twee oren en één mond om twee keer zoveel te luisteren dan te praten.”
Confucius, Chinees filosoof 551 v.C. – 479 v.C.
Maar ik geloof dat je je waarheid wel altijd kan vinden. Die is weliswaar bedekt onder al die aangeleerde gedachten en overtuigingen, maar dat betekent niet dat die weg is. Hoe vaak is het jou al gebeurd dat je een beslissing nam of een keuze maakte, waarvan je achteraf moest toegeven dat je eigenlijk al wist dat het niet de juiste was? Of je doet wat een ander je aanraadt, maar je voelt dat dat niet jóuw weg is. Hoe vaak laat je je iets aanpraten waarvan je weet dat het niet jouw waarheid is? Hoe vaak hou je je mond, terwijl je eigenlijk echt wel iets kwijt wil? Misschien leef je wel een heel leven waarvan je weet dat het niet echt het jouwe is…?
Je waarheid roept
Al die momenten zijn momenten waarop jouw eigen waarheid de kop opsteekt. Allemaal momenten waarop je de keuze hebt om te luisteren naar dat gevoel, of het de kop weer in te drukken. Het is namelijk dat gevoel wat jouw vertelt dat je tegen je eigen stroom in roeit, dat je je eigen waarheid negeert. En ik heb recentelijk zelf mogen ervaren wat daar de gevolgen van kunnen zijn in de vorm van een mega kaakontsteking met alle bijbehorende ellende. Ik luisterde niet op eerdere momenten maar drukte het gevoel de kop in. Daarmee deed ik mezelf pijn, ik deed mijn eigen innerlijk geweld aan, dus dat de gevolgen met veel pijn gepaard gingen was bijna “naar verwachting”….
Ik heb het werk gedaan, het innerlijke werk; luisteren en open staan voor de antwoorden en inzichten en ben hier gelukkig weer doorheen. Niet helemaal zonder hulp, want dan was ik niet eens in staat om te luisteren. Maar ik ben ook niet tegen hulp en ondersteuning wanneer dat écht nodig is. Externe middelen gebruiken om de signalen het zwijgen op te leggen, dat is iets heel anders en daar ben ik géén voorstander van. Het zijn signalen die je vertellen dat er iets niet goed gaat, dat je tegen de stroom in aan het roeien bent en daar word je doodmoe van. Dat je jezelf pijn doet of zelfs beschadigt en dat je je eigen waarheid geweld aandoet.
We hoeven alleen maar te luisteren
Als we altijd en vóór elk ander geluid zouden luisteren naar onze eigen innerlijke stem, dan zijn vervelende signalen en pijn helemaal niet nodig. Check je gevoel, vraag je af hoe het écht voelt. Check je lijf, vraag je af waar je aandacht heen gaat en wat je precies voelt. En als je dan, net als ik bijvoorbeeld voelt dat er iets mis is met je kiezen, vraag je dan eens af wat er fout gaat met kiezen. Of is het je kaak? Vraag je dan eens af wanneer je die misschien (te) stijf op elkaar houdt terwijl je wél iets zou moeten uiten. Zwijgen voor “de lieve vrede” is niet voor jezelf kiezen, dus zo komen die twee bij elkaar.
Voeten en benen helpen je vooruit, of niet. Armen en handen hebben te maken met omarmen en vasthouden, of niet. Je rug geeft je steun, of niet. Je nek laat je alle kanten zien, of niet. Gewrichten maken je buigzaam, of niet. Maag en darmen verwerken voor je, of niet. Luchtwegen laten je vrij en blij zuurstof (levensenergie) opnemen, of niet. Enz enz enz. Vraag je af wat de functie is van het aangedane gebied en ga dan op zoek wat er op dat gebied niet lekker loopt. Wat je gelooft wat niet waar is. Wat je tegenhoudt om iets te doen. Op welke manier je jezelf beperkt. Waardoor je je klein houdt. Waar je mee in je maag zit of welke lasten je op je schouders draagt….
Een ontsteking in je kaak is absoluut géén aanrader, maar het heeft me wel weer aan heldere inzichten geholpen. En als die eenmaal binnen zijn neemt niemand je die nog af. We hoeven “alleen maar” te luisteren. Dat is in de lawaaierige en prestatiegerichte wereld waarin we leven best een lastige opgave. Maar dat zijn de ongemakken die je creëert als je niet luistert ook!
Zoek vaker de stilte op zodat je jezelf kan horen
en luister dan ook écht, met een open mind.
