Die twaalf tot veertien jaar zitten erop en waarschijnlijk ook de vervolgopleiding wel. Je hebt een keuze gemaakt, bent misschien nog eens geswitcht maar werkt nu hopelijk op een plek waar je voor opgeleid bent. Of het ook de baan van je dromen is is natuurlijk een andere vraag, maar je kan er in ieder geval je leven mee bekostigen.
Het leven is wat gebeurt terwijl je andere plannen maakt.
John Lennon, Brits rockmuzikant 1940-1980
Een kip is binnen een half jaar volwassen, een hond doet er anderhalf jaar over en een kat neemt er de tijd voor, tweeënhalf jaar. Maar wij menswezens maken daar een waar project van, eenentwintig lange jaren. Eenentwintig jaar van opleiding en opvoeding, van aanleren maar naar mijn idee ook vooral heel veel afleren. Als we even terugkijken dan hebben we in deel 1 als baby afgeleerd om naar de signalen van onszelf te luisteren en onszelf op de eerste plaats te zetten. In deel 2, op de basisschool hebben we afgeleerd om te doen waar we blij van werden, om te vertrouwen op ons eigen oordeel, om eigen beslissingen te nemen of naast het gebaande pad te lopen en is onze fantasie aan banden gelegd. In deel 3 op de middelbare school hebben we afgeleerd om onze eigen mening over onszelf de belangrijkste te vinden, om trouw te blijven aan onszelf, om jezelf te laten zien zoals je bent en om je grenzen aan te geven en te respecteren. En in deel 4 hebben we afgeleerd om te luisteren naar onze wensen en dromen.
Maar, we kennen de stelling van Pythagoras (toch?), we weten hoe de zwaartekracht werkt en we weten waar Swara ligt! We kunnen ingewikkelde berekeningen maken, weten hoe een rups een vlinder wordt en kunnen meestal ook nog wel een paar presidenten van de Verenigde Staten opsommen. Maar kunnen we ook voor onszelf kiezen? Kunnen we stil zijn en onze innerlijke stem horen? Kunnen we onze gedachten kiezen? Onze emoties sturen? Luisteren naar de signalen die we van ons eigen lijf krijgen? Van onszelf houden? Waarderen wie we zijn? Naar onze intuïtie handelen? Kennen we onze dromen en wensen? Weten we wie we zijn en wat we willen? Kunnen we ons leven vormgeven zoals we dat graag willen?
Ik kan natuurlijk niet weten wie dat wel of niet kunnen, maar velen in ieder geval niet en zij die het wel kunnen hebben dit niet in die eenentwintig jaar geleerd, maar meestal (ver) daarna. We moeten al die dingen die we hebben afgeleerd weer terug zien te vinden. We moeten weer opnieuw leren om onszelf het middelpunt van ons Universum te maken en ons niet te laten leiden door de oordelen van anderen. We moeten weer leren luisteren naar ons hart en daarop leren vertrouwen. We moeten opnieuw leren de gps van ons leven in te stellen op de plaats waar je heen wil en leren vertrouwen dat de stappen zich vanzelf zullen tonen. We moeten weer leren vertrouwen op ons eigen oordeel en op je innerlijke stem die altijd laat weten wat goed voor je is en wat niet. We moeten weer leren dat we zélf onze gedachten kunnen kiezen en dat overtuigingen alleen maar vaak herhaalde gedachten zijn. We moeten vertrouwen op ons gevoel en daarnaar handelen, steeds leren kiezen voor een beter voelende gedachte. We moeten opnieuw leren dat de weg van je hart een weg is die je altijd een goed gevoel en energie geeft en dat een minder goed gevoel betekent dat je tegen je eigen natuur ingaat. We moeten leren, leren, leren…..
En dat na minimaal eenentwintig jaar opvoeden en opleiden. Maar er is niemand geweest die tegen je heeft gezegd “Nu ben je klaar. Je bent nu helemaal af.” Het leven is inderdaad één grote leerschool, van het begin tot het einde. Als je het één hebt begrepen dient het volgende zich aan en als je de ene droom hebt verwezenlijkt dan staat de volgende alweer te wachten. Het is nooit af en je bent nooit klaar. De hele reis is leren, afleren, ervaren, voelen en weer nieuwe routes kiezen. En de hele reis is mooi. Alles wat je op je pad tegenkomt brengt je weer iets nieuws of helpt je weer op weg naar het volgende. Elke persoon heeft je iets te melden en houdt je een spiegel voor, als je daar nu niet in wil kijken krijg je die gewoon later nog eens voorgehouden, het leven blijft je verrassen en soms verbazen. Het stelt je soms voor problemen en lost ze soms op mysterieuze wijze voor je op. Het is altijd in beweging en het is jouw uitdaging om mee te bewegen in plaats van tegen de stroom in te willen. Om de signalen te zien, te vertalen en ernaar te handelen. Om te vertrouwen op de loop van het leven.
Leef, leer, laat los en geniet van wat je tegenkomt!
