Weet jij wie je bent? Ben je wie je wil zijn? Of ben je wat je denkt te moeten zijn?
Graaf in uw innerlijk: Daar binnen is de bron van het goede, die steeds opnieuw zal opwellen, telkens zo ge maar graaft.
Marcus Aurelius, Romeins keizer 121-180
Als jij bovenaan een blad zou schrijven “Ik ben…..” en je zou die zin op vijfentwintig manieren aanvullen, hoeveel van die aanvullingen zijn dan écht van jou? Hoeveel komen er uit je hart? En hoeveel komen er vanuit de omgeving, de maatschappij, je familie, vrienden, enz.? Wéét je het überhaupt? Stel je je wel eens vragen bij wat je doet?
Van jongs af aan krijgen we aangeleerd om te leven vanuit ons hoofd. En is dat slecht? Nee, natuurlijk niet! Een dosis gezond verstand is onontbeerlijk. Maar we vergeten hierdoor wel iets anders te ontwikkelen, namelijk je gevoel. Je intuïtie, innerlijke stem, luisteren naar je lichaam of hoe je het ook wil noemen. We kennen het allemaal wel; je neemt een beslissing waarvan je eigenlijk diep van binnen voelt dat het niet -helemaal- oké is. Maar we hebben niet geleerd over gevoelens te praten laat staan ernaar te luisteren of handelen. Dat doe je niet, dat is zwak, suf, zweverig, onbetrouwbaar, whatever. Dus, je onderdrukt de signalen vanuit je hart en je gaat door op de weg die je ging. Terwijl we allemaal weten dat dit uiteindelijk niet werkt….. Je hart stond er niet achter en dat laat net zo lang van zich horen tot je luistert.
Als een master in disguise heb ik het jarenlang getest, steeds weer opnieuw kiezen voor wat je verstand zegt. Dat heeft wel een paar veldslagen opgeleverd, maar daardoor kan ik nu uiteindelijk een betere balans vinden tussen enerzijds leven met gezond verstand en anderzijds voldoende luisteren naar je hart (meestal dan hé…. 😉 ). Over het algemeen laat je gevoel meteen weten of iets wel of niet goed is voor je, je voelt meteen een “Nee, liever niet” of een “Hell yes!“, maar we zijn meesters geworden in het volgen van de publieke opinie, het algemeen geaccepteerde, de mening van vrienden of familie en dus het negeren van die “Hell yes!“. Want wat zullen de buren, je ouders, je partner of wie dan ook daarvan zeggen?
Maar vraag je ze ook wat ze ervan vinden als jij steeds je eigen gevoel negeert? Als je steeds bent wat je denkt te moeten zijn in plaats van de unieke jij die je bent? Wat vinden ze ervan als jij je unieke talenten inruilt voor een leven dat voldoet aan vage verwachtingen? Denk je dat ze het een wijze keuze vinden als je je ware aard onderdrukt om te voldoen aan maatschappelijke normen of algemeen aanvaarde gedachtegangen? Ook daar zullen ze een mening over hebben en als je het tien mensen zou vragen hoor je waarschijnlijk tien verschillende meningen. Welke maak jij dan het belangrijkste? Belangrijk genoeg om je eigen gevoel te onderdrukken of compleet te negeren?
Waarom maken we van gevoel, intuïtie, die innerlijke stem, de stem van je lijf zo’n probleem? Uiteindelijk is dat de enige zekerheid die we hebben, het enige wat je leven lang bij je blijft en je onophoudelijk van eerlijke adviezen voorziet. Adviezen waar je van op aan kunt, uit een bron die je nooit laat zitten, die er altijd voor je is. Je kan slechtere “vrienden” treffen!
Maak dankbaar gebruik van deze wijsheid. Vráág advies als je -moeilijke- beslissingen te nemen hebt. Hoe?
- Ga (alleen) een eind wandelen door de natuur en luister naar je innerlijke stem.
- Zet al die apparaten eens een tijdje uit en laat het stil worden, om je heen en in jezelf.
- Omring je alleen met mensen waarbij je een goed gevoel hebt.
- Kijk eens naar het onbevangen enthousiasme van een kind.
- Ruim op en doe alles weg wat je niet -meer- dient, maak ruimte in jezelf en je leven.
- Sta eens stil bij alle dingen die je doet, waarom doe je dat?
En maak die zin op vijfentwintig manieren af. “Ik ben….” ……….. en voel wat er dan allemaal tevoorschijn komt. Of “Ik wil…..” ……….. en vraag je dan eens af waarom je dat nog niet doet?
Succes! xx
