Ik had pas een gesprek met iemand die in een moeilijke periode van haar leven zat. Terwijl ik naar haar verhaal luisterde viel het me op hoe ontzettend streng ze voor zichzelf was en hoe hard ze oordeelde over zichzelf en de omstandigheden waarin ze terecht was gekomen.
Nadat ik haar verhaal had gehoord, vroeg ik haar of ze ook zo hard over mij zou oordelen als ik met een soortgelijk verhaal bij haar was gekomen? Of ze dan ook de oordelen zou vellen die ze over zichzelf had en de scherpe teksten zou gebruiken die ze over haar eigen situatie uitsprak? “Nee, natuurlijk niet” was haar onmiddellijke reactie……
De mens wordt vaak wat hij denkt.
Mahatma Gandhi, Indiaas politicus 1869-1948
Bijzonder toch? We zouden het niet in ons hoofd halen om over een ander zo hard te oordelen, of dezelfde harde teksten uit te spreken, maar over en tegen onszelf doen we dat met gemak. Wanneer heb jij voor het laatst iets veroordeeld van jezelf? Dingen gedacht of gezegd als “Wat ben ik toch een sufferd”, “wat stom van me dat ik dat zo gedaan heb”, “ik heb compleet gefaald” of “dit is al de derde keer, wat ben ik toch een lozer”. Of nog stevigere teksten, want tegen en over onszelf kunnen we echt tekeergaan!
En heeft al dit oordelen je al eens iets opgeleverd? Ben je er al eens iets mee opgeschoten? Heeft het je al eens vooruit geholpen of iets opgelost? Nee, nee en nog meer nee! Dit helpt niemand, maar dat lijken we alleen te weten wanneer het over een ander gaat, dan snappen we wel dat zulke oordelen je alleen maar verder van huis brengen. Wanneer we het tegen een ander hebben begrijpen we wel wat die ander nodig heeft, wat helpt en opbouwend is. We snappen dat de ander geholpen is met steun, liefde en medeleven. We gaan de fouten er niet in zitten wrijven of ze eindeloos herhalen, maar we proberen een oplossing aan te dragen of op een andere manier tot steun te zijn. Tenminste, dat hoop ik dat dat is wat de meeste mensen zouden doen…..
Als we tegen de ander tekeer gaan zoals we dat tegen onszelf doen, dan komt het zeker niet meer goed met dit contact. “Wat ben je toch een lozer”, “je hebt compleet gefaald” en “wat ongelooflijk stom wat je gedaan hebt” doet de verhoudingen zeker geen goed en je helpt er niemand mee. Het enige wat je hiermee bereikt is dat het probleem nog groter wordt door alle negatieve aandacht die je eraan besteedt en dat de ander steeds verder wegzakt in een heel negatief gevoel. Je maakt de weg naar de oplossing steeds langer en moeilijker te gaan.
Uiteraard werkt dat voor onszelf exact hetzelfde. Je hoeft je alleen maar even voor te stellen hoe je je zou voelen wanneer je je probleem voorlegt aan iemand die op de bovenstaande manier zou reageren. Je zou je waarschijnlijk steeds kleiner en onzekerder voelen, het probleem zou aan gaan voelen als een wereld-schokkende gebeurtenis en the way out lijkt onbereikbaar.
Waarom vraag je je niet af wat er nodig is wanneer het om jezelf gaat? Waar zou je mee geholpen zijn? Wat heb je nodig? Wat kan ik voor je doen? Dát zijn de vragen die ertoe doen, die leiden naar een stap in de goede richting en een oplossing. Sta bij een volgende tegenslag of ongemakkelijke situatie eens stil bij jezelf, hou rekening met je eigen gevoelens zoals je dat ook bij een ander zou doen en stel jezelf de vragen “Wat heb je nodig? Wat kan ik voor je doen?“.
Wees lief voor jezelf, je bent de belangrijkste persoon in je leven!
