Wat kan jij met deze warboel?

Je moet dit, je moet dat, je mag niet zo en bent verplicht hier en daar…. de regels en voorschriften vliegen je om de oren en hoe goed je ook je best doet, je zit er altijd wel érgens naast. Ik wordt geacht de regels van twee landen te kennen, terwijl je in één al de weg kwijt raakt. Hoe blijf je nog een beetje trouw aan jezelf en je eigen natuur als je zoveel krijgt voorgeschreven? Wat kan je met deze warboel?

Vrijheid is de macht die we hebben over onszelf.
Hugo de Groot, Nederlands rechtsgeleerde en schrijver 1583-1645

Op zich zijn we natuurlijk gewend aan regeltjes. We kenden de regels thuis, we leerden de regels die op school gelden en ook in je werk heb je te maken met regels en voorschriften. Maar daarmee was het dan ook klaar. Wanneer je eenmaal zelfstandig woont en je niet op school of werk bevindt, had je voorheen niet met een berg regels te maken. Daar is helaas een hoop verandering in gekomen het afgelopen half jaar.

Een logische reactie.

Met name puberende jongeren laten heel duidelijk zien wat het effect is van een overdaad aan regels op mensen. Zij zijn natuurlijk nog op zoek naar wie ze zijn, hoe ze willen zijn en naar hun plaats in de groep en de maatschappij. En om die persoonlijke ontwikkeling door te kunnen maken hebben ze ruimte nodig om te ontdekken, fouten te maken en daarvan te leren. Ze leren wat het effect is van hun gedrag, op situaties en op andere mensen. Wanneer je hen -veel of weinig- beperkt met allerlei regels en voorschriften waaraan zij zich moeten houden, hébben ze die ruimte niet. Wat gaan ze dan doen? Schoppen, trappen, dwars tegen alles in en de grenzen opzoeken. Best logisch. Natuurlijk functioneert een samenleving niet zónder regels, maar een overdaad schaadt en beperkt onnodig, dát is wel heel duidelijk.

Om ons heen, in de hele samenleving zien we ook de resultaten van de overdaad aan regels waarmee we op dit moment leven. We zijn op allerlei gebieden niet zo heel anders dan die puberende jongeren. Gelukkig wel een stuk genuanceerder, maar velen van ons zijn ook op zoek naar wie ze zijn en willen zijn. Naar hoe we ons willen voelen. Naar onze plek in de maatschappij en de wereld. Onze (ver)houding met de mensen om ons heen. Velen zijn in meer of mindere mate zoekende.

Weerstand en tegengas

Wanneer je zo wordt beperkt dat die zoektocht wordt gehinderd of zelfs tot stilstand komt, dan is het niet meer dan logisch dat er weerstand ontstaat tegen de oorzaak daarvan. Nagenoeg iedereen is bereid rekening te houden met de medemensen, als ze dat vanuit zichzelf mogen doen. Zodra het door middel van honderdduizend regels wordt opgelegd en wordt afgedwongen door middel van niet mis te verstane boetes, dan is het uiteraard heel erg logisch dat dat een reactie van weerstand en tegengas oplevert.

Je merkt om je heen dan ook steeds meer protest. Steeds meer mensen die boos zijn op alles en iedereen. Steeds meer groepen die opstaan tegen elkaar. We zijn massaal geïrriteerd en gaan schoppen en trappen, we willen overal tegenin of er de grenzen van opzoeken. Een heel logische reactie wanneer je mensen beperkt in hun ontwikkeling en in wie of hoe ze willen zijn. En veel mensen zijn bezorgd. Bezorgd over wat er allemaal gebeurt op ’t moment, maar even bezorgd over het afnemen van hun vrije keuzes.

Wat kan jij met deze warboel?

We kunnen proberen onze focus te houden op alles wat wél kan. We kunnen stoppen met schoppen en vechten tégen en in plaats daarvan gaan roepen vóór. Wat willen we wél? Wat kunnen we wél? Wat kun jij bijdragen? Wat kun jij toevoegen aan een positieve wending? Hoe kun jij een deel van de oplossing worden? Hoe kun je ervoor zorgen dat je toch positief blijft, opgewekt blijft en mogelijkheden blijft zoeken en zien? Jouw gedachten hebben de kracht om te creëren, hoe kun je ze aan het werk zetten voor een mooiere en vrije realiteit?

Blijf focussen op het positieve.
Stel jezelf constant de vraag “How can I help?”