(Over het trouw volgen van een route die je al lang niet meer leuk vindt)
Ken je dat gevoel dat je op een feestje bent en je wil eigenlijk gewoon naar huis, maar je blijft toch hangen omdat… ja, waarom eigenlijk? Gewoon, omdat je er al bent. Omdat je je jas al aan de kapstok hebt gehangen en er misschien iemand zou kunnen vragen waarom je zo vroeg weggaat. En dus blijf je. Tegen je zin, op een plek waar je niet wil zijn.
Dat dus. Alleen dan met je hele leven….
“You can’t start the next chapter of your life if you keep re-reading the last one.”
– Unknown –
De route ken je, maar je wordt er niet blij van
Je doet wat je niet wil, waar je op geen enkele manier blij van wordt. Blijven hangen in een baan of in een relatie die daar weinig kenmerken meer van heeft. Steeds weer “ja” zeggen, waar “nee” toch echt een beter antwoord was geweest. Géén actie ondernemen, maar vasthouden aan omstandigheden, gewoontes, patronen of overtuigingen waarvan we diep vanbinnen allang weten: hier word ik niet gelukkig van. Maar ja, het is vertrouwd hè. Je weet waar je aan toe bent. De route is bekend, je herkent de plaatsnamen en de eindbestemming? Tja… die is niet bepaald op het strand met een kokosnoot in je hand, maar hé: je weet tenminste wat je krijgt.
Zo blijf je dus jarenlang trouw reizen naar “Not happy-boulevard” of “Twijfel-dreef”. Je kletst van alles recht wat krom is, hebt fantastisch onzinnige argumenten voor jezelf waarom het nog altijd is zoals het is en ondertussen reis je eigenlijk doelloos verder.
Een paar (pijnlijke) voorbeelden
Laten we eerlijk zijn: we doen soms de meest rare dingen “omdat het nou eenmaal zo gaat”. We kennen allemaal van die mensen die al járen klagen over hun baan of relatie, maar ondertussen niks doen om er iets aan te veranderen. Of mensen die je met frisse tegenzin ergens aan ziet beginnen en waarvan je denkt “Nee is ook een volledig antwoord”. Je blijft misschien zelf met een magnetronmaaltijd op de bank zitten, terwijl je eigenlijk een lekkere salade op een terras zou willen. Maar je durft niet alleen of je gunt het jezelf niet. Of misschien ben je zelf zo iemand die op zondag al buikpijn krijgt voor maandag, maar toch in die baan blijft hangen. Want ja, zekerheid hé.
We lachen er misschien om, maar het is eigenlijk best gek. We willen iets anders, iets beters, iets waar we wél blij van worden – en toch… blijven we doen wat we altijd al deden. Hoe vervelend dan ook, we blijven dezelfde weg bewandelen.
Waarom eigenlijk?
Goede vraag. Waarom zou je eraan vasthouden?
Soms omdat je denkt dat het moet. Omdat je bent opgegroeid met ideeën als “eerst het werk, dan het plezier”, “doe maar normaal”, of “hard werken wordt beloond”. Soms omdat je denkt dat het te laat is. Of te moeilijk. Of omdat je bang bent voor wat anderen zullen zeggen. En soms… gewoon omdat je niet doorhebt dat je nog op die oude route zit. Je automatische piloot doet z’n werk, en jij denkt: “Dit is wat het is.”
Maar weet je? Dat hoeft het dus niet te zijn.
Je mag en kán van koers veranderen
Je hoeft geen toestemming te vragen. Je hoeft niet te wachten tot je echt vastzit in het moeras van vermoeidheid, frustratie of “is dit het nou”-gevoelens. Je mag gewoon een andere kant op.
Want eerlijk: als je blijft doen wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. En als je dat niet leuk vindt, waarom zou je er dan nog aan vasthouden?
Waarom zou je blijven vasthouden aan:
- een tempo dat je opjaagt?
- een standaard die je leegzuigt?
- een stemmetje dat je klein houdt?
- een route die je niet blij maakt?
Nieuwe bestemming, nieuwe energie
Stel je voor dat je zegt: “Ik kies vandaag een andere koers.” Gewoon vandaag. Niet per se een wereldschokkende verandering. Maar één keuze die jou dichter brengt bij wat je wél wil.
- Misschien is dat nee zeggen tegen iets waartegen je altijd automatisch ja zei.
- Misschien is het tien minuten zitten met een kop thee zonder iets “nuttigs” te doen.
- Misschien is het dat ene idee tóch een kans geven.
Dan heb je al een nieuwe bestemming gekozen. En ja, je automatische piloot zal waarschijnlijk even protesteren. Die zal zeggen: “Uhh, we vlogen toch richting Moetmeerdoen-luchthaven?” Maar jij mag gewoon antwoorden: “Dankjewel, lieve vriend. Maar ik vlieg vanaf vandaag richting Relaxedleven-Land. Je mag even pauze nemen.”
Wat als je níet verandert?
Ook goed, natuurlijk. Als jij nu denkt: “Laat mij maar lekker doorvliegen naar Stress-eiland, ik zit hier prima tussen de prestatiedruk en het perfectionisme”, ga dan vooral je gang. Er is niks mis mee om even op de oude route te blijven hangen als dat is wat je op dit moment nodig hebt.
Maar weet wel: je kán kiezen. Altijd. En als jij denkt: ik wil eigenlijk gewoon een blij ei zijn – eentje die fluitend door het leven hopt en wat vaker “nee joh” zegt tegen die oude stress-trein? Dan is vandaag jouw dag! De béste dag om andere keuzes te maken, knopen door te haken, beslissingen te nemen en op weg te gaan naar je lievelingsleven!
De keuze is dus weer eens aan jou
Waarom zou je vasthouden aan iets wat je niet gelukkig maakt, alleen maar omdat je er ooit mee bent begonnen? Je hoeft je route niet af te maken als je onderweg beseft dat je helemaal niet naar die bestemming toe wíl. Elke dag is een prachtige dag om gewoon je koers te wijzigen.
Dus:
Voel je vrij om te landen waar je wél blij van wordt.
Geef jezelf toestemming om nieuwe keuzes te maken.
En onthoud: zelfs kleine koerswijzigingen kunnen je op hele andere plekken brengen.
Want ja – jij bent de piloot. En als jij besluit om richting Blij Ei-land te vliegen?
Dan is dat precies waar je naartoe gaat.
I wish you a nice flight and happy landings!
