In je hart wonen je ware verlangens, je wensen en dromen, dat weten we nu ondertussen wel. Dat wat je het allerliefste zou willen, maar niet hardop uit durft te spreken en soms zelfs niet aan jezelf wil toegeven. En ondertussen gaat het dagelijks leven gewoon zijn gebruikelijke gang. We leven alsof we alle tijd van de wereld hebben en die dromen ooit wel een keer aan de beurt komen. Maar wat doe je dan in die tussentijd? Werken aan de dromen van…..?
“De mensen zijn meestal vaster overtuigd dat hun meningen van waarde zijn dan dat ze waar zijn.”
George Santayana, Spaans – Amerikaans filosoof 1863 – 1952
Zoals we elkaar heel fanatiek weten te wijzen op alles wat er mis zou kunnen gaan, “pas toch op!” en “zou je dat nou wel doen?”, zo weten we elkaar ook vrij uitgebreid te vertellen wat we allemaal wél zouden moeten doen. “Als ik jou was dan zou ik…..”. “Zou je niet beter…..”. “Je moet eerst….” Enz enz enz. We weten het voor anderen altijd heel erg goed te vertellen. Met heel veel raad en soms een beetje daad staan we klaar om anderen te “helpen”. Maar waar helpen we ze heen? Helpen we ze om de sprong te wagen of houden we ze in die krabbenmand?
Niet jouw perspectief
We leven in een wereld vol met meningen en wel of niet goedbedoelde adviezen. Maar al die meningen en adviezen komen vanuit subjectieve bronnen. Het was niet hun hart dat riep, maar het JOUWE. Jij wil de sprong wagen, jij wil je dromen waarmaken. De buurman reageert wellicht vanuit een slechte ervaring, je collega vanuit jaloezie en je vriendin vanuit de behoefte om jou te beschermen. Dat leeft in HUN hart, niet in dat van JOU.
Wat een ander over jou denkt of zegt, zegt heel weinig over jou. Het zegt uitsluitend iets over het perspectief van waaruit zíj kijken. Over de dingen die zíj zijn gaan geloven en waar zíj hun waarheid van hebben gemaakt. “Ja maar dat zijn feiten” is een graag gebruikte uitspraak. Maar hebben we vooral de afgelopen twee jaar niet geleerd dat feiten helemaal niet zo feitelijk zijn? Dat die ook steeds worden aangepast. Soms aan voortschrijdend inzicht, maar vaker nog aan de voorbarigheid waarmee werd geroepen.
Met de stroom mee
Soms weten mensen om je heen zo hard te roepen wat jij zou moeten willen, dat je het zelf gaat geloven. Je gaat jezelf overtuigen van hun waarheid. Kijk naar het schoolsysteem van goed leren voor een goede baan met een hoog salaris zodat je straks een mooi huis kan kopen. Of naar het huisje-boompje-beestje verhaal waar zoveel mensen voor kiezen zonder zich af te vragen of dat wel hún verhaal is. Misschien pas jij helemaal niet lekker in die bestaande en bekende structuren. Misschien wil jij leven als schrijver in een huisje op een berg. Of wil je je “vaste” baan opzeggen om je pottenbakkersbedrijf te beginnen. Maar als je dat hardop zegt gaat je hele omgeving je vertellen dat je dat echt niet moet willen…..
Niet omdat er met jouw wensen en dromen iets mis is, maar omdat het niet in hún perspectief past. Het is niet het gekende stramien, je loopt buiten de gebaande paden en het onbekende is onbemind en beangstigend. Maar jij bent niet in de wieg gelegd om te voldoen aan de verwachtingen van de mensen om je heen. Of om je in te houden zodat zij zich prettiger en geruster voelen. Jij bent in de wieg gelegd om al je dromen en verlangens waar te maken. Die zijn er niet voor niks. Je hart roept je op om te doen wat goed voelt voor jou. Om met de stroom mee te varen in plaats van er tegenin.
Tegen de stroom in
Want dat is wat je voelt als je niet doet wat je hart je vraagt. Moeite, vermoeidheid, tegenzin, gebrek aan energie en inspiratie en misschien zelfs wel lichamelijke ongemakken. Er blijft constant iets wringen omdat je eigenlijk het liefste iets anders zou doen of zelfs iemand anders zou willen zijn. Je reageert kribbig en geïrriteerd op de mensen om je heen en de situatie waarin je je bevindt. Meestal omdat je hen daar de schuld van geeft. Zij houden je gevangen in dat bestaande stramien, door hen kun je niet doen wat je het liefste wil.
Maar uiteraard is dat slechts een kapstok waaraan je je eigen gebrek aan initiatief en angst voor het onbekende ophangt. Niemand houdt je tegen als jij dat niet wil. Niemand kán je tegenhouden, dat kun je alleen zelf. Jij kan alleen zelf besluiten welke mening het zwaarst weegt. Aan welke roep je gehoor geeft. Maak je de mening van anderen belangrijker dan die van jou? Laat je de belangen van anderen zwaarder wegen? Geloof je dat hun perspectief beter is?
Of begrijp je dat zij spreken vanuit hun eigen angsten en onzekerheden? Dat zij ook gewoon knokken voor hun eigen belangen en daarom misschien willen dat alles blijft zoals het is. Jij maakt deel uit van hun realiteit en dat willen ze wellicht graag onveranderd zo houden. Maar dat zijn hun wensen, niet de jouwe. Zij luisteren -als het goed is- naar hun hart en spreken vanuit de wensen die daar leven. Maar jouw hart vraagt wellicht heel andere dingen. Het is aan jou om te onderzoeken wat jouw verlangens en dromen zijn en om te luisteren naar JOUW hart.
Óók als dat betekent dat het leven van anderen daardoor verandert. Natuurlijk doe je er alles aan om anderen niet te schaden, maar het kan nooit de bedoeling zijn dat je ten dienste van anderen leeft. Je leeft voor jouw dromen, waarom zouden die er anders zijn denk je…..?
Luister naar je eigen hart en ga voor wat goed voelt.
