Als je je huis opruimt zijn er natuurlijk dingen die je met alle gemak wegdoet. Je kiepert het moeiteloos in de container, brengt het naar een kringloopwinkel of geeft het weg aan iemand die het hebben wil. Het kost je geen enkele moeite, er kleven geen speciale herinneringen aan, je gebruikt het nooit dus het is op geen enkele manier een verrijking van je leven.
Zoals een molensteen alle soorten graan kan vermalen, zo moet een sterke ziel in staat zijn alle gebeurtenissen te accepteren.
Marcus Aurelius, Romeins keizer 121-180
Maar je gaat ook dingen tegenkomen waarmee het wat moeilijker wordt. Die wil je zeker niet zomaar in de container gooien, dat een onbekende het koopt in de kringloopwinkel voelt ook niet oké en om het steeds bij een vriendin of kennis tegen te komen zie je ook niet zitten. Op de één of andere manier ben je er toch nog aan gehecht, ook al voegt het niets meer aan je leven toe. We hebben allemaal van die spullen ergens liggen, op zolder of in de garage. Het was ooit belangrijk voor je en daardoor kun je het niet zomaar wegdoen.
Van dat soort ervaringen of personen kom je ook in je leven tegen. Ze voegen niets meer toe, verrijken je niet en hebben misschien zelfs een negatieve invloed op je. Ergens wil je er dus vanaf, want die invloed wil je uiteraard niet, maar het idee dat je ze uit je leven moet schrappen geeft je ook geen goed gevoel. “Je moet het loslaten” is natuurlijk een veel gegeven advies en zoals ik in het vorige stuk al schreef bevrijdt het je van ballast. Maar het vraagt ook iets van je. Je gaat het voor eens en altijd achter je laten, je gaat het wegdoen. En net als met die spullen op zolder of in de garage is het ook met sommige dingen in je leven moeilijk om echt definitief afscheid te nemen. Dan voelt het alsof je er strijd voor moet leveren, alsof je ze uit je leven moet duwen en wringen en dat is geen fijn gevoel. Maar wat dan?
Accepteren.
Accepteren dat het is zoals het is. Dat de situatie of persoon niets -meer- aan je leven toevoegt en dat je je vrijer voelt zonder deze ballast. Je vergeeft de situatie of persoon (zie vorige tekst) en accepteert dat dit het is en blijft. Het heeft verder geen invloed meer op je leven, die beslissing neem je, maar je hoeft er verder ook niets mee. Je mag het gewoon laten voor wat het is. Het zit nog steeds ergens in je rugzak, maar heeft bijna geen gewicht meer. Je kan het af en toe nog eens tevoorschijn halen en checken wat dat nog met je doet. Misschien maakt het nog steeds emoties bij je los, dan laat je dat gewoon even gebeuren. Daarna besluit je of het opnieuw in je rugzak gaat of dat je er inmiddels wel aan toe bent om los te laten en definitief afscheid te nemen.
Op deze manier hoef je geen strijd te leveren, maar geef je jezelf wat meer ruimte. Soms voelt dat gewoon beter. Je mag er dan af en toe best nog eens aandacht aan schenken, maar je laat het je leven niet meer bepalen. Net als vergeven heeft ook accepteren niets te maken met “goed praten” of het oké gaan vinden, maar je stopt met het vechten tégen iets waardoor je er energie aan toevoegt. Je stopt met je kwaad te maken of er verdriet over te hebben, het blijft zoals het is en je laat het in je rugzak zitten. En natuurlijk weet je van te voren dat het je dan af en toe nog parten zal spelen, maar is dat het ergste wat je kan gebeuren? Nog eens terugvallen in een oud patroon kan je juist helpen het achter je te laten. Je zal het herkennen en je weet al wat het met je doet, dus je zal veel sneller “ingrijpen”.
Aan jou de keus; loslaten en het achter je laten, of accepteren zoals het is en het nog even met je meenemen. Ben niet te streng voor jezelf, maar ook niet te soft. Sta jezelf niet toe om géén keuze te maken en in de situatie te blijven hangen. Daarmee zet je (een deel van) je leven op pauze en dat betekent dat je niet vrij en blij vooruit kunt. Neem in ieder geval de beslissing dat je vandaag je keuze maakt en je vanaf vandaag gaat focussen op je toekomst. Waar wil je naartoe? Wat wil je ervaren? Hoe wil je je voelen? Focus daarop en zet stappen in die richting, hoe klein ook, elk stapje is er één op weg naar je nieuwe toekomst.
Wees lief voor jezelf, maar blijf niet hangen in een situatie die je niet -meer- dient.
