Nog even over dat voelen…
Je denkt: “Ik wil graag meer rust, overvloed, liefde, vrijheid.” Klinkt goed, toch? Maar ondertussen voel je je gestrest, tekortgedaan, bezorgd en misschien zelfs een tikkeltje gefrustreerd. Herkenbaar? Ja, waarschijnlijk wel. Voor veel mensen is dit de dagelijkse realiteit. Je affirmeert je een slag in de rondte, je kent je moodboard uit je hoofd, je zegt netjes je “ik ben dankbaar voor…” zinnetjes op en je probeert het echt. Soms voel je ook wel even hoe het zou zijn om daar al te zijn, op die fijne plek in je droomleven. Maar…
Aha, daar is ‘ie! De boosdoener in disguise. De maar.
“You have to feel the feeling before the evidence will show up.”
Esther Hicks, Amerikaans inspirerend spreker, channeler (Abraham Hicks) en auteur (1948 – )
“Ik wil wel vertrouwen op overvloed, maar mijn bankrekening zegt iets heel anders.”
“Ik wil wel voelen dat ik al liefde bén, maar zelfs de kat negeerde me vanochtend 😉 ”
“Ik wil wel rust ervaren, maar ik heb gewoon te veel op mijn bord.”
“Ik wil wel geloven in mijn droom, maar wat als het wéér mislukt?”
En poef… weg is je vibe. Weg is de turbo op je intentie. Weg is de energie die nét lekker begon te stromen. En hallo realiteit zoals we die keer op keer opnieuw creëren. Want dát is wat we doen. Met elke “maar” brengen we onze energie terug naar het oude verhaal. Naar onze beperkingen. Naar ons tekort. En precies dát verhaal voedt je brein, je emoties en je buitenwereld.
De “maar” is een motie van wantrouwen
Elke keer dat je denkt: “Ik wil graag X, maar…”, vertel je je systeem eigenlijk: “Ik wil het wel, maar ik geloof niet dat het kan.” Je trekt je eigen manifestatiekracht ontzettend in twijfel. Alsof je een vlieger omhoog laat en dan halverwege denkt: “Oh nee, de wind is niet goed” en je trekt ‘m meteen weer terug.
Maar, het verhaal dat je jezelf voorhoudt is niet echt. Het is geen feit. Het is een story. Een patroon. Een ingesleten overtuiging. En je kunt het veranderen. Door alles wat na die “maar” komt onder de loep te nemen en te onderzoeken of het wel écht waar is. Waar komt het vandaan? Van wie heb je het gehoord of overgenomen? En vooral; dient het je of heb je er alleen maar last van?
Laat het verhaal vervolgens achter je en geef jezelf toestemming om je te voelen zoals je je wíl voelen, ongeacht de omstandigheden op dit moment.
Mag jij je goed voelen voordat je ‘bewijs’ hebt?
Dat is de échte vraag; kan dat wel? Vind je dat oké? Vaak zitten we gevangen in een soort contract dat zegt: “Als mijn situatie verandert, dán mag ik me beter voelen.” Maar je snapt ‘m al: dan ben je dus afhankelijk van iets buiten jezelf. En zolang je blijft wachten op omstandigheden, blijf je ook afhankelijk van anderen en van het toeval.
Wat als je jezelf vandaag al toestaat om overvloed te voelen, ook al is je bankrekening nog niet om over naar huis te schrijven? Wat als je liefde kunt voelen, ook al is er geen partner in je leven? Wat als je ontspanning toelaat, zelfs met die volle to-dolijst? Dat voelt misschien gek. Nep zelfs. Alsof je jezelf voor de gek houdt. Maar het werkt juist andersom. Je hebt misschien al die tijd geloofd dat je je pas kan voelen zoals je wil, als er bewijs is, Maar juist dát is de illusie.
De “maren” zijn oud gereedschap
Ze waren ooit handig. Echt waar. Je innerlijke criticus, je twijfelTruus – ze probeerden je te beschermen. Tegen afwijzing, teleurstelling en tegen falen. Dus die “maar” werd een soort vangnet. “Ik wil wel… maar” – zo kon je alvast een beetje anticiperen op wat er misschien fout zou kunnen gaan.
Alleen… je bent nu geen kind meer. Je hebt andere tools en je kan kiezen voor een ander verhaal. Je hoeft jezelf niet langer klein te houden om je veilig te voelen. Sterker nog: die oude “maren” helpen je niet meer. Ze houden je vast in een looping van herhaling. Van “ik probeer wel iets te manifesteren” tot “het werkt toch niet echt voor mij” tot “zie je wel, ik wist het.” Om steeds weer op hetzelfde punt uit te komen.
Oké, en nu dan? Hoe doorbreek je die “maar”?
Door iets magisch simpels. En het heet: voelen zonder voorbehoud. Dat betekent: je intentie, je droom, je wens voelen alsof het al zo ís en daar STOPPEN! Niet de “maar” erachteraan denken. Letterlijk. Niet. Doen! En als ‘ie toch opkomt? Dan zeg je: “Oh hallo oude vriend, ik zie je, maar ik kies vandaag een ander verhaal.” En lach je erom!
Hier zijn een paar praktische manieren om dat te doen:
1. Maak je “maar” belachelijk zacht
Zeg hem hardop met een gemaakt stemmetje. Mickey Mouse. Een kabouter. Je innerlijke dramaqueen. Je zult merken: je “maar” verliest meteen z’n gewicht.
2. Zet er een “en toch” tegenover
“Ik heb weinig geld… en toch voel ik me rijk vanbinnen.”
“Ik ben alleen… en toch voel ik liefde in mijn hart.”
“Ik ben moe… en toch kies ik voor rust in mijn hoofd.”
Zo verander je je innerlijke dialoog van beperking naar kracht.
3. Begin klein met voelen
Je hoeft niet meteen gelukzaligheid te voelen over je wens, droom of lievelingsleven. Begin met één minuut. Eén liedje. Eén gedachte die opwindend voelt. Eén vlinder die gaat fladderen En bouw dat uit. Dat consistent blijven doen, that is where the magic happens.
Ga jij vandaag de “maar” loslaten?
Ga je vanaf nu zeggen: “Ik voel me vandaag zoals ik me wil voelen. Niet omdat alles klopt, maar omdat ík kies hoe ik me voel.” Je hoeft niet te wachten. Niet op bewijs, niet op goedkeuring, niet op die ene doorbraak. Alles begint bij jouw vibe, jouw energie, jouw toestemming aan jezelf om het nu te voelen.
✨Dus jouw glinstering voor deze week:
Je mag nú al blij zijn! Zonder reden, zonder voorbehoud, zonder “maar”.
Wil je deze vibe vasthouden? Zet je lievelingsliedje op en dans. Of schrijf een “en toch”-zin op een post-it.
Voel het verschil, dát is manifestatiekracht in actie.
