Oké, je geluk ligt dus niet ergens om de hoek of aan de horizon op je te wachten. Dat is duidelijk. Je brengt gewoon jezelf mee in elke nieuwe situatie, precies zoals je nu bent. Mét al je twijfels en onzekerheden, je gedachten en overtuigingen en dus mét alles wat je daarmee creëert. Als dat in je huidige realiteit bijvoorbeeld angst of ontevredenheid is, dan zul je die in een nieuwe situatie ook weer creëren. Tenzij je de gedachten verandert.
Graaf in uw innerlijk: Daar binnen is de bron van het goede, die steeds opnieuw zal opwellen, telkens zo ge maar graaft.
Marcus Aurelius, Romeins keizer 121-180
Maar dat kan natuurlijk alleen als je accepteert dat jij de regisseur van jouw leven bent, dat je elk nieuw hoofdstuk zelf schrijft. Van elk klein detail tot de grote, rode lijn. Maar dat accepteren gaat vaak niet zonder slag of stoot, of zelfs helemaal niet. Gewend als we zijn aan om ons heen kijken, blijven we ook de oorzaak voor alles in ons leven bij anderen of bij omstandigheden zoeken. Het lag aan je partner, aan je baas of collega, het lag aan de drukte of het gebrek daaraan, het kwam door die ander en door de situatie waarin je zat, maar in ieder geval niet door jou….
En ook voor ons geluk kijken we naar anderen, als die ander nu maar eens wat vriendelijker was, dan voelde jij je beter. Of als je partner wat behulpzamer was, ging het wel goed met je. Als mijn ouders me niet zo in m’n nek zouden zitten, als mijn vrienden eens meer aandacht voor me hadden, als mijn baas geduldiger was en mijn collega’s harder werkten, dán….. Wat die mensen om je heen en je partner in het bijzonder allemaal moeten doen om te zorgen dat het jou goed gaat is soms een onmenselijke klus!
En belangrijker nog, het is een onredelijke en onterechte klus! Zij zijn niet verantwoordelijk voor jouw geluk of plezier, zij zijn niet in de wieg gelegd om het jou naar de zin te maken, zij hebben een eigen leven met daarin hun eigen uitdagingen, wensen en verlangens. Net als jij. Jij bent zélf verantwoordelijk voor alles in je leven. Als je een partner hebt die geen aandacht voor je heeft, dan heb je die zelf aangetrokken, mét een reden. Ga dan eens kijken hoe het zit met jouw aandacht voor jou. En als je baas elke dag zo ongeduldig is, dan heb jij dat zelf aangetrokken en kun je eens gaan kijken hoe geduldig jij bent met jou. Maken de omstandigheden je boos of moedeloos, kijk dan eens hoe jij met jezelf omgaat en hoe je daar een positievere draai aan kunt geven. Het is steeds weer een spiegel die je wordt voorgehouden om te laten zien wat je aantrekt met de focus van je gedachten.
Je creëert op deze manier non-stop je eigen realiteit, of je dat nou gelooft of niet, het gebeurt. Maar pas als je dat accepteert, als je ophoudt alles in de buitenwereld te zoeken, kun je naar binnen gaan kijken. Dan kun je gaan kijken wat er in jouw belevingswereld leeft waarmee je deze personen of omstandigheden aantrekt, waarom je deze spiegel voorgehouden krijgt.
Ik dacht bijvoorbeeld dat het vinden van m’n eigen plek niet lukte doordat ik huisdieren heb en huiseigenaren daar niet zo gek op zijn. Totdat ik me realiseerde wat ik deed, de oorzaak buiten mezelf zoeken en daar verandering in bracht. Toen kon ik zien dat ik mezelf in de weg stond, dat het helemaal niets met huisdieren te maken had, maar alles met loslaten. Ik moest eerst ruimte maken voor het nieuwe door los te laten wat me in de weg stond. En toen ik bereid was dát werk te doen, bleek het ineens heel snel te kunnen gaan. Niets stond me nog in de weg (bijna niets 😉 ) om te creëren wat ik wilde en het kaartje “Gefeliciteerd met de aankoop van uw nieuwe woning” liet niet lang op zich wachten.
Maar for this magic to happen waren een paar dingen noodzakelijk;
- accepteren dat het iets in mij was wat deze realiteit creëerde, niet de huisdieren of andere omstandigheden, ík ben verantwoordelijk voor mijn realiteit. Dat het niet lukte was een spiegel die me liet zien dat ik een stukje oversloeg…..
- eerlijk en open durven zijn, eerlijk durven kijken naar de gevoelens die zich aandiende als ik over deze situatie nadacht. Natuurlijk bracht dat bullshit met zich mee en moest ik onder ogen zien wat ik ver weggestopt had.
- en bereid zijn om het werk te doen om deze gevoelens los te laten en te veranderen, zodat ik een andere realiteit kon creëren. Soms gebeurt dat al op het moment dat je doorhebt wat er speelt en soms moet je er meer tijd aan besteden door te schrijven en te blijven schrijven tot je alles boven tafel en onder het kleed vandaan hebt en je daar een andere kleur aan hebt gegeven.
En…. als je de verantwoordelijkheid neemt en bereid bent om het werk te doen, lukt het gewoon wél!
