We hebben allemaal zo onze onzekerheden en twijfels, dat is niemand helemaal onbekend denk ik. Over hoe we eruit zien, wat we doen en wie we zijn. Je voelt je misschien ongemakkelijk in gezelschap, je bent snel jaloers of denkt altijd dat anderen beter en leuker zijn dan jij. Maar hoe komen we daar eigenlijk aan? Wie oordeelt daarover? En op grond waarvan?
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen.
Otto Weiss, Tsjechisch-Joods schrijver en dichter 1898-1944
Het kortste antwoord op die vraag is; Jij. Jij oordeelt over jezelf. Veel en vaak. Op grond waarvan is vaak één groot raadsel, maar je doet het wel. Voor een deel worden twijfel en onzekerheid gekweekt tijdens je schoolcarrière en in je werk hebben we gezien, maar uiteindelijk blijft het wél een keuze. Zo voelt het helemáál niet, maar aangezien het jóuw gedachten zijn kun je er niet omheen dat het wel zo is. Jij bent de denker in je hoofd, het is jóuw stemmetje in jóuw hoofd wat maakt dat je gaat twijfelen en onzeker wordt.
Maar het zijn ook jouw gedachten die oordelen over anderen. Die een mening hebben over álles wat ze zien en horen en die mening zo hier en daar ook ongevraagd met de omgeving delen. Hoe kijk jij naar anderen? Met een open mind? Is het op de eerste plaats oké wie die ander is en wat die doet, of heb je in no-time een oordeel klaar? Krijgt die ander de vrijheid om te zijn wie die is, of heb je toch eigenlijk liever dat hij of zij aan jouw verwachtingen voldoet? Kijk je objectief naar de gevoelens die die ander in jouw losmaakt en vraag je je af waarom, of ga je meteen in de aanval omdat dat je de beste verdediging lijkt?
Want dát is waarom we oordelen, ter verdediging van wie we zelf zijn. Je voelt je misschien minder belangrijk, niet zo mooi of intelligent of die ander triggert het gevoel dat je niet zo geliefd bent. Maar die ander deed helemaal niks, die is er gewoon. Het zijn jóuw gedachten die op zo’n moment een looping maken en met je aan de haal gaan. Jij bent degene die denkt dat je minder leuk of belangrijk bent of dat anderen die ander vast leuker vinden. Terwijl je daar geen enkele zinnige reden voor hebt vliegen de oordelen over jezelf én over die ander je om de oren. Wie maakt je nou onzeker? Jijzelf of de aanwezigheid van die ander? Als het deze persoon niet was, dan gewoon een volgende, dus we blijven uiteindelijk bij onszelf uitkomen.
Gelukkig maar want dan kun je er ook zelf iets aan doen! Te beginnen bij je oordelen over jou, niet over die ander. Als je de oordelen over jouw los kunt laten verdwijnen die over anderen vanzelf, je hebt dan tenslotte die verdediging niet meer nodig. Waarom gun je jezelf niet de vrijheid om te zijn wie je bent? Waarom probeer je te voldoen aan allerlei verwachtingen die je jezelf oplegt of waarvan je dénkt dat de omgeving ze heeft? Je bent gewoon oké zoals je bent, mét je eigenaardigheden, die vindt een ander misschien juist leuk. Mét alle fratsen die jij afkeurt omdat je denkt dat het niet zo hoort, mét je goede en minder handige eigenschappen en mét je te lange of te korte benen. Het is oké zoals het is en jij hoeft niet voor anderen te bedenken wat zij van jou vinden. Als jij tevreden kan zijn met en over jou, dan kun je de ander die vrijheid ook geven en is die ook gewoon oké.
Je voelt je niet meer aangevallen of bedreigt en je zet je scherpe nagels ook niet meteen in die ander. We zijn allemaal individuen en allemaal vrij om te zijn hoe je dat zelf wil. “Je kan doen wat je wil en zijn wie je maar wil, zolang het een ander niet schaadt” roep ik altijd. Geef jezelf die vrijheid en gun een ander dezelfde ruimte. Nogmaals; als we niet zo hard oordelen over onszelf en elkaar, zijn we ook wat eerder tevreden en zelfs trots op wie we zijn!
Gun jezelf de vrijheid om te zijn wie je bent en vraag je eens af wie je wel wat meer ruimte mag geven om te zijn wie die is…..
