In “Erkennen wat was“ hadden we het over het belang van eerlijk kijken naar je verleden, zonder drama of oordeel. Maar wat nou als dat nog niet lukt? Wat als je voelt dat dat een put is die je nog niet wil openen, een zolder of kelder waar je nog niet wil komen…. Dan is het simpelweg nog niet de tijd om los te laten en dat is oké.
Loslaten en helen kan je niet af te dwingen. Dat proberen we vaak wel, want we vinden dat we daar nu wel doorheen moeten zijn, dat we dat nu wel achter ons moeten kunnen laten. Maar soms is dat gewoon nog niet zo, soms vragen dingen meer tijd. Tijd die wordt gebruikt om meer draagkracht op te bouwen. Om te zorgen dat als je er eerlijk en open naar gaat kijken, je dat zonder drama kan doen en je sterk genoeg bent om het te dragen en ermee te dealen.
Zolang het je nog stress, frustratie, spanning, boosheid en of angst oplevert is de timing om los te laten nog niet juist. Wanneer je dan toch probeert te forceren raak je de verbinding met je gevoel -je kompas- kwijt. Want er is een natuurlijke volgorde waarin bewustzijn, groei en loslaten plaatsvinden en die volgorde wordt niet bepaald door wilskracht, maar door gevoel. Je gevoel is het kompas dat je precies laat weten waar je bent op jouw pad. Wanneer je probeert te forceren waar je nog niet aan toe bent, raak je uit verbinding met dat kompas.
Waarom je gevoel het ritme bepaalt
Je gevoel is de stem van je innerlijke wijsheid. Het vertelt je niet alleen wat er speelt, maar vooral of je eraan toe bent om ermee aan de slag te gaan. Wanneer je iets probeert los te laten terwijl je er nog niet klaar voor bent, voel je weerstand, niet omdat je het verkeerd doet, maar omdat je jezelf voorbijloopt.
Heling en groei zijn geen sprint, ze zijn een dans. Soms leidt het leven jou, soms leid jij het leven. En als je goed luistert, merk je dat elk gevoel, hoe ongemakkelijk ook, je eigenlijk wil beschermen. Boosheid zegt: “Er is een grens overschreden.” Verdriet fluistert: “Er is iets waardevols verloren gegaan.” Angst zegt: “Ik wil veilig zijn.” Pas wanneer je deze emoties echt erkent en hen de ruimte geeft, zal hun intensiteit vanzelf afnemen. Dat is geen magisch trucje, maar gewoon biologie. Je zenuwstelsel kalmeert wanneer je niet meer tegen jezelf vecht. En dat moment van ontspanning, dat zachte gevoel van “het is oké”, dát is het signaal dat de tijd rijp is om los te laten.
Strijd vertraagt, zachtheid versnelt
We denken vaak dat we onze pijn te lijf moeten gaan. “Kom op, ik móet dit loslaten”. Maar strijd werkt averechts. Wanneer je tegen iets vecht, versterk je het juist. Je aandacht -en dus je energie- gaat naar datgene wat je probeert weg te duwen. Wat je wil loslaten, verdwijnt pas als je ophoudt met vechten. Zachtheid is geen zwakte, het is de taal van heling. Zachtheid zegt: “Ik vertrouw erop dat dit gevoel me iets wil laten zien.” En zodra je vanuit dat vertrouwen kijkt, verdwijnt de lading.
Het leven kent een diepere intelligentie. Soms houdt het je juist even tegen, zodat je sterker kunt worden. Zodat je eerst de draagkracht ontwikkelt om te kunnen dragen wat later losgelaten mag worden. Die tussenfase waarin je nog niet los kan laten maar ook niet meer wil vasthouden, is wel een lastige periode, maar daarin bouw je veerkracht op en leer je jezelf echt kennen.
De kracht van natuurlijke timing
In de natuur groeit niks geforceerd. Een bloem opent zich niet omdat iemand haar dat opdraagt. Die ontvouwt zich omdat de zon warm genoeg is, de bodem rijk genoeg en het moment dus juist. Jij werkt precies zo. Wanneer je innerlijk werk doet -helen, loslaten, vergeven- denk dan aan die bloem. Jij bent het zaadje én de zon. Je mag voelen wanneer het moment daar is. Soms wil je groeien, maar heb je eerst nog wat voeding nodig: rust, liefde, zachtheid, begrip. Zodra die er zijn, ontvouwt alles zich vanzelf.
Dat is ook de reden waarom oude pijn vaak in golven terugkomt. Niet omdat je terugvalt, maar omdat je nu dieper en verder kan kijken dan eerst. Elke laag die zich aandient, doet dat omdat jij er nu aan toe bent om hem te dragen. En elke keer dat je luistert, groeit je bewustzijn en met je bewustzijn groeit je vrijheid.
Geen haast met heling
We leven in een wereld die snelheid verheerlijkt. Alles moet on demand, instant, “nu of nooit”. Maar innerlijke groei volgt geen klok, het volgt een ritme. En dat ritme is afgestemd op jouw ziel, niet op je agenda. Wanneer je voelt dat iets nog niet losgelaten kan worden, betekent dat niet dat je faalt. Het betekent dat er nog iets te leren is. Misschien moet je nog ervaren hoe het voelt om jezelf echt te dragen, of om je grenzen te bewaken, of om mild te zijn in plaats van streng.
Hoe weet je dat het juiste moment is aangebroken? Simpel: je merkt dat je niet langer in strijd bent met wat was. De lading is er vanaf. Je kunt ernaar kijken zonder spanning, zonder oordeel, zonder de behoefte om het te veranderen. Je voelt: ik ben er klaar mee, op een zachte en vredige manier. Dat moment kun je niet forceren, alleen herkennen.
Vertrouw op de timing van het leven
Vertrouwen is misschien wel de grootste spirituele oefening. Vertrouwen dat alles op het juiste moment komt. Dat je niet te laat bent, niet achterloopt en niet vastzit. Het leven heeft geen haast, je bent perfect op schema, ook als het nog niet zo voelt. Wanneer je luistert naar je gevoel en jezelf toestaat in het tempo van je ziel te bewegen, kom je precies daar waar je moet zijn. Elke ervaring, elke emotie, elke vertraging is gewoon onderdeel van je groei.
Dus laat je gevoel de gids zijn, niet je hoofd, niet de klok, niet je omgeving. Voel, adem rustig door en onthou als het tijd is, zul je het weten. En dan zal het loslaten niet zwaar of moeilijk zijn maar vanzelf gaan.
✨ De glinstering voor deze week
Er is een tijd om te dragen en een tijd om los te laten. Vertrouw dat je hart weet wanneer het tijd is voor beide, want alles in jou beweegt op het perfecte ritme van jouw leven.
