Probeer niet om een kapstok te vinden waar je je ongenoegen kwijt kan… schreef ik vorige week. Maar dat is juist waar de mensheid zo enorm in uitblinkt; we weten in negen van de tien gevallen echt binnen een split-second iets of iemand de schuld te geven van wat het dan ook was wat fout ging. Of aan welke omstandigheden het allemaal ligt dat we iets niet kunnen doen. Of waarom je huwelijk mislukte, je je opleiding niet afmaakte en je die baan niet kreeg. Whatever it is, we vinden er in no-time een schuldige voor.
“Vrijheid betekent ook dat u uw eigen afhankelijkheden zelf kunt kiezen.”
Ernst Ferstl, Oostenrijks onderwijzer, dichter en aforismeschrijver 1955-
Maar als ik je zou vragen of je voortaan in allerlei situatie alle macht uit handen zou willen geven is de kans groot dat je dat echt niet wil. En toch is dat precies wat je met bovenstaand gedrag wel doet. Je parkeert de schuld ergens en daarmee “ben jij het kwijt” en kan je er niks aan doen. Je kan dan alleen nog hopen dat degene die je de schuld gaf verandert of er iets aan doet, of dat de hele situatie verandert. Beetje jammer als je daar tevergeefs op zit te wachten.
We willen zelf beslissen
We willen zeggenschap of op z’n minst inspraak bij alles wat ons aangaat. We willen meedenken en meebeslissen. We worden boos als onze mening niet wordt gevraagd en we van alles krijgen opgelegd en voorgeschreven. Als keuzes voor ons worden gemaakt of beslissingen genomen zonder overleg. Het is jouw leven en daar wil je zelf over beslissen. Een ander kan niet zomaar weten wat goed is voor jou of welke kant jij op wil.
Maar als we dan de keuze hébben, dan leggen we de verantwoordelijkheid ergens anders?! Behalve als het resultaat fantastisch is, maar in elke andere situatie kijken we om ons heen, op zoek naar die kapstok. Of het nou gaat om een fout gelopen relatie, een vervelende gebeurtenis, kwalen en ongemakken, mislukkingen of fouten op welk gebied dan ook; “It wasn’t me!”. Zoals ik vorige week al schreef, al moeten we de kat van de buren de schuld geven, dan doen we dat dus.
Maar jij bent de enige denker
Jij bent de enige die keuzes kan maken, beslissingen kan nemen en kan bepalen wat je denkt en gelooft. Je bent de enige dus die kan kiezen waar je je op focust, wat je aandacht geeft en dus laat groeien in je -belevings-wereld. En zelfs al geef je anderen of omstandigheden de schuld van wat jou overkomt, dan nog was jij degene wiens aandacht gericht was op wat er gebeurde en het daarmee aantrok. Dat kan niemand anders voor je doen, jij bent de enige denker in jouw hoofd.
Jij bent de enige die kan aantrekken wat je graag wil zien groeien, maar dus ook kan aantrekken wat je niet wil door daar bang voor te zijn, je zorgen over te maken of op een andere manier aandacht aan te besteden. Door simpelweg iets of iemand anders de schuld te geven voor wat je aantrekt, verander je daar niks aan. Je kiest er alleen voor om niet zélf verantwoordelijk te zijn voor hetgeen je aantrekt en geeft daarmee je macht uit handen. Het zou een stuk handiger zijn om te onderzoeken met welke gedachten of overtuigingen je het aantrok en die achter je te laten of te veranderen.
Jij bent de enige denker in jouw hoofd.
