In Je natuurlijke ritme ging het over het volgen van jouw persoonlijke ritme, leven met je energiestroom mee en niet er tegenin. Want soms lijkt het alsof je lichaam en jij geen team zijn. Jij wil vooruit, maar je lijf sputtert tegen. Je voelt je moe terwijl je “eigenlijk niets hebt gedaan”, of je hebt vage pijntjes zonder duidelijke oorzaak. Misschien merk je dat je prikkelbaar bent, sneller hoofdpijn krijgt of gespannen schouders hebt zonder dat je precies weet waarom.
Dat is niet vreemd en het is al helemaal geen teken dat je ‘zwak’ of ‘niet oké’ bent. Het is simpelweg je lichaam dat zegt: hé, we lopen niet meer in hetzelfde ritme. Want jouw lijf heeft een feilloos gevoel voor balans. En als jij te lang tegen de stroom in leeft -te veel, te snel, te vaak over je grenzen- dan probeert het eerst zachtjes en daarna steeds nadrukkelijker jouw aandacht te trekken.
Om zeker te weten dat dit zo werkt heb ik het aan het begin van dit jaar even uitgetest voor jullie ツ Ik was met (te?)veel tegelijk bezig en dat ging niet allemaal even soepel. Online alles bijhouden, het schrijven van deze artikelen en de boeken die ik wil schrijven en natuurlijk ook gewoon leven en dealen met wat issues die zich daar aandienden. Niks bijzonders, ik ben een grote meid en kan dat allemaal wel handelen, dacht ik….. Maar daar dacht mijn lichaam anders over.
Na eerst wat fluisteren met “kleine” blessures (lichte hersenschudding gevolgd door een kaakontsteking) ging het echt schreeuwen! Ik struikelde en trok daarbij de pezen in mijn schouder volledig los en brak de schouderkop. Auwww. Op Valentijnsdag had ik een date met een orthopedisch chirurg voor de operatie die al deze schade moest herstellen en mijn leven werd letterlijk stilgezet voor een maand of drie/vier. Wie niet horen wil….
Je lichaam is je kompas, niet je tegenstander
We hebben de neiging om het lichaam te behandelen als een machine die moet doen wat wij willen. Als het moe is, geven we het koffie. Als het spanning voelt, negeren we dat. En als het echt niet meer wil, noemen we het ‘onhandig’ en ‘ongemakkelijk’. Maar in werkelijkheid is je lichaam veel intelligenter dan je hoofd.
Elke emotie, gedachte en overtuiging laat een afdruk achter in je lichaam. Je schouders spannen zich bij verantwoordelijkheid die niet van jou is. Je maag protesteert tegen iets dat je ‘moet’ slikken, figuurlijk of letterlijk. Als je te vaak zwijgt wanneer je eigenlijk wil spreken, trekt je keel dicht. En je struikelt vanzelf als je jezelf voorbij loopt.
Je lichaam registreert alles. Niet om lastig te doen, maar om je te beschermen. Het vertelt je wanneer je afwijkt van je natuurlijke ritme, wanneer je te hard gaat of te lang in een seizoen blijft hangen dat eigenlijk voorbij is.
De fluistering vóór de schreeuw
Maar je lichaam is zelden meteen streng. Eerst fluistert het. Een lichte spanning hier, een kriebel daar. Je merkt dat je onrustig slaapt, dat je adem hoog zit en dat je sneller moe bent. Als je die fluisteringen negeert, wordt de stem luider. Dan komen de terugkerende klachten: hoofdpijn, rugpijn, eczeem, buikproblemen, hormonale disbalans, vermoeidheid.
En als je ook dán niet luistert, dan grijpt het lichaam in. Dan word je letterlijk stilgezet, door ziekte, blessure, uitputting of burn-out. Niet als straf, maar ter bescherming. Je lichaam is loyaal, het houdt niet op met signalen sturen totdat jij stopt met tegen de stroom in zwemmen.
Tegen de stroom in leven
Tegen de stroom in leven betekent meestal: te lang in actie blijven als je eigenlijk rust nodig hebt, of blijven volhouden terwijl je energie al naar beneden zakt. Het voelt als ploeteren, alsof alles meer moeite kost dan normaal. Je slaapt (of niet), maar wordt niet uitgerust wakker. Je voelt frustratie, terwijl je eigenlijk “niets te klagen” hebt.
Dat zijn tekenen dat je jezelf voorbijloopt. Dat je in een innerlijke winter zit, maar probeert te doen alsof het zomer is. En dat wringt. Het lichaam reageert daar direct op, want het weet dat jouw energiecyclus niet klopt met je gedrag. Het universum communiceert vaak via synchroniciteit, maar je lichaam doet dat via sensatie. En als je dat leert verstaan, kun je tijdig bijsturen, voordat het je dwingt om stil te vallen.
De taal van je gevoel
Gevoel is niet vaag of ongrijpbaar. Het is data. Biologische én energetische informatie over hoe afgestemd je bent op jezelf en jouw ritme. Als iets goed voelt, is dat niet zomaar “fijn”, het is je systeem dat aangeeft “ja, dit klopt met mijn stroom.” En als iets zwaar, onrustig of gespannen voelt, is dat een signaal van niet afgestemd zijn.
De wetenschap ondersteunt dit ook. Onderzoek naar het zenuwstelsel laat zien dat emoties letterlijk in het lichaam worden opgeslagen. Langdurige stress activeert je overlevingssysteem, waardoor je cortisolniveau stijgt en je lichaam in een constante staat van paraatheid verkeert. Je kunt dat niet wegdenken. Je kunt het alleen doorvoelen, erkennen en ontladen.
Energetisch gezien gebeurt precies hetzelfde: lage trilling (zoals angst, schuld of frustratie) houdt je in samentrekking; hoge trilling (zoals dankbaarheid of vertrouwen) opent je energie. Je lichaam is dus eigenlijk een levend biofeedbacksysteem dat vertelt waar jij in vibratie precies zit.
Luisteren zonder oordeel
De truc is om te luisteren zonder meteen te willen repareren. Als je hoofdpijn hebt, vraag dan niet: hoe krijg ik dit weg? Maar vraag eens wat probeert mijn lichaam me te vertellen? Misschien ben je over je grenzen gegaan, misschien heb je te veel gegeven of ben je iets aan het doen wat niet meer past bij je huidige seizoen. Zodra je dat eerlijk durft te zien, ontspant je systeem. Niet altijd direct, maar je zet de deur open naar herstel.
Hetzelfde geldt bij vermoeidheid. Vaak denken we dat we lui zijn, maar vermoeidheid is geen karakterfout, het is een boodschap: ik heb even een winter nodig.
Terug naar flow: van forceren naar voelen
Wanneer je stopt met vechten tegen je lichaam, begin je te leven mét je lichaam. En dat is precies waar flow ontstaat. Je laat het hoofd niet langer bepalen wat er moet gebeuren, maar volgt de richting van je gevoel.
Merk je dat je moe bent? Rust. Voelt iets zwaar? Kijk eens wat je kunt loslaten. Voelt iets licht en enthousiast? Dat is de stroom die je mag volgen. Hoe meer je op die signalen vertrouwt, hoe minder je lichaam hoeft te “roepen”. Het hoeft je dan niet meer te stoppen, omdat je al meebeweegt met de natuurlijke ritmes van energie, emotie en herstel.
De wetenschap en spiritualiteit van lichaamsbewustzijn
Neuropsychologisch onderzoek toont aan dat mensen met een sterk lichaamsbewustzijn -ook wel interoceptie genoemd- beter kunnen omgaan met stress, sneller herstellen van spanning en intuïtiever beslissingen nemen. Ze luisteren letterlijk naar hun biologie.
Spiritueel gezien is dat niets nieuws. In vrijwel elke oude traditie werd het lichaam gezien als tempel van bewustzijn, een kompas dat feilloos laat voelen of je in lijn leeft met je ziel. Of zoals een Boeddhistische leraar ooit zei: “Je lichaam is de bel, je gevoelens zijn het geluid.”
De uitnodiging van je lichaam
Als je lichaam vandaag moe is, probeer het dan niet te forceren. Vraag wat het nodig heeft. Misschien stilte, een wandeling, een diepe ademhaling of even vijf minuten niks. Dat is geen tijdverlies, dat is thuiskomen. Dat is luisteren en zoals ik heb ervaren betekent dat juist een enorme tijd-winst! Je ontdekt dan dat je lichaam alleen maar probeerde te zorgen dat jij weer in het juiste ritme kwam.
✨ De glinstering voor deze week
Luister vandaag niet naar de herrie van je hoofd, maar naar het gefluister van je lijf. Daar zit de wijsheid die je terugbrengt naar je natuurlijke stroom, waarin alles gemakkelijk, vlot en met plezier gaat.
