Sonja Bakker, Atkins, Dr. Frank en Montignac, allemaal dieet-goeroes die je vol overtuiging vertellen dat je moet stoppen met brood eten, moet beginnen met het eten van wortels en broccoli, een glas rode wijn wel en een biertje juist niet mag. Vitaminen, mineralen, vezels en koolhydraten, sommige mensen zijn ware wetenschappers waar het om hun voeding gaat.
Hippocrates, Grieks arts (grondlegger van de geneeskunde) 460 v.C. – 377 v.C.
Heel gezond natuurlijk en belangrijk voor een gezond lijf. We steken heel wat uren in dat lijf, aan beweging, gezonde voeding, kleding, ontspanning, haar en make-up. Maar waar zitten de uren die we besteden aan geestelijke voeding? Waarmee voeden we ons brein? Besteed je daar evenveel aandacht aan als aan de voeding die je eet en drinkt? Vind je het net zo belangrijk?
Ik denk dat de voeding van ons brein erg vaak een heel onbewust gebeuren is. We staan er niet erg bij stil wat daar allemaal gebeurt, of wat de gevolgen daarvan zijn. Wanneer je langere tijd slecht eet heeft dat gevolgen voor je lijf, maar wanneer je langere tijd slecht denkt werkt dat exact hetzelfde. Lange tijd werd er door de dames en heren doktoren misschien wat te makkelijk met het woord “stress” gegooid als diagnose voor allerlei kwalen, maar tegenwoordig wordt er wat te makkelijk met pillen gegooid denk ik. Mensen gaan naar een arts met hun kwaal en verwáchten dat hij of zij het oplost voor hen.
Maar ik geloof dat de patiënt ook eigen verantwoording heeft, je wordt niet zomaar ziek, dat heeft een oorzaak. Ik geloof dat er altijd een mentale oorzaak ten grondslag ligt aan lichamelijke ongemakken of ziekten. Daar zaten de dames en heren artsen dus best aardig in de richting met hun stress-diagnose, alleen denk ik dat die wel veel te simpel was. Tenzij de artsen in kwestie met deze korte samenvatting bedoelden dat de patiënt naar zijn eigen gedachten moest gaan kijken om de oorzaak van de kwaal te vinden, maar dat denk ik niet.
Toch is dat wat we zouden moeten doen. Lichamelijke ongemakken zijn er met een reden, die hebben je iets te melden. Je lichaam geeft aan dat het ergens niet lekker gaat. Veel voorbeelden daarvan vindt je al in onze taal.“Ergens mee in je maag zitten”, je druk maken over iets kan maagklachten veroorzaken. “Lasten op je schouders dragen”, teveel hooi op je vork kan schouderklachten veroorzaken. “Hartzeer hebben”, onverwerkte pijn kan hartklachten veroorzaken. “Iets op de lever hebben”, gevoelens die niet geuit worden kunnen leverklachten veroorzaken.
Een andere benadering is om de klacht heel letterlijk te nemen en te kijken wat de functie van het betrokken lichaamsdeel is. Bijvoorbeeld rugklachten, de rug geeft steun aan het lichaam, dus bij klachten in die rug kun je kijken op welk gebied je een gebrek aan steun ervaart. Bij knieproblemen, de knieën zorgen voor flexibiliteit, buigzaamheid, dus bij klachten in de knieën kun je kijken waar je je poot misschien te stijf houdt, te weinig flexibel bent. De nieren zorgen voor de afvoer van afvalstoffen, dus bij klachten rondom de nieren houdt je misschien teveel afval vast, moet er oud zeer worden opgeruimd. Bij oorpijn kun je je afvragen wat het is wat je liever niet wil horen en bij oogproblemen is er iets in je omgeving wat je niet onder ogen wil zien.
Uiteraard kun je bij pijn een pijnstiller pakken en als je niet kunt slapen een slaappil. En als je dan last van je maag krijgt, dan neem je een Omeprazol. Een bijwerking daarvan is misselijkheid, maar daar hebben we Domperidon voor. Door dat geneesmiddel zijn al wel een aantal mensen overleden, maar dat staat gelukkig niet in de bijsluiter. Bij mannen kan het middel borstvorming teweegbrengen, dus tegen die tijd zitten we wel bij de psychiater denk ik…… get the picture?
Hiermee bestrijd je alleen de symptomen, je slaat als het ware het alarmlicht aan diggelen. Dat is dus wat de arts doet wanneer je daarheen gaat en verwacht dat hij het oplost, hij schrijft je een doos pillen voor en daarmee kun je weer gaan. Wanneer je de ANWB belt voor een defect aan je auto en de monteur die komt slaat het rode lampje stuk en zegt “zo, dat is weer opgelost.” denk ik niet dat je daar genoegen mee neemt. Maar waar het om je eigen lijf gaat, dat prachtige en ingenieuze systeem waar je de rest van je leven nog mee door wil, dan sla je wel gewoon het lichtje stuk…..
Uiteraard is daar, net als bij je auto, het probleem niet mee opgelost. Je hebt het symptoom bestreden en dus eigenlijk tegen je lijf gezegd dat het moet zwijgen, maar zo lang je de oorzaak laat bestaan zal het zich altijd weer opnieuw laten horen. Indien nodig zal het steeds harder gaan roepen, van eenvoudige ongemakjes, via serieuze klachten naar ziekten waar je wel naar MOET luisteren. Dus misschien is het toch wel de moeite waard om aandacht te besteden aan dat eerste signaal. Dat is er niet voor niks.
In de westerse geneeswijzen zien we lichamelijke ongemakken en ziekten als het begin, we hebben een kwaal en daar gaan we mee aan de slag. Maar ik geloof dat het juist het laatste hoofdstuk van een verhaal is, er is al een heleboel aan vooraf gegaan en je hebt wellicht ook al eerdere signalen gemist. Ik denk dat het een heel goed idee is om goed te gaan luisteren naar je lijf en geen lampjes meer stuk te slaan. Zoek naar de mentale oorzaak en ga daarmee aan de slag zodat je de oorzaak aanpakt in plaats van symptomen te blijven bestrijden.
