“Daar kan ik niks aan doen dat kwam door haar”, “Kan ik er iets aan doen dat ik snel boos word?! Zo ben ik nou eenmaal opgevoed”, “Hij heeft mijn hele dag verpest met z’n rotopmerking” en zo kunnen we best nog een heel tijdje doorgaan. Zij deed het, je ouders zijn de schuldigen en zijn rotopmerking bezat de magische kracht om jouw hele dag te beïnvloeden. Heel vervelend allemaal, maar ja, we kunnen er niets aan doen….
De reden dat we anderen de schuld geven, is dat er maar één andere mogelijkheid is.
– Ellen –
We hebben een vreemd systeem ontwikkeld in de wereld. Wat er ook gebeurt in ons leven, als eerste komt altijd de vraag wie we er de schuld van kunnen geven. Onze opvoeding, je partner, docenten, je kinderen, de buren, de politiek of desnoods het hele land, iemand moet de schuld krijgen. We kunnen niet verder voordat we een zondebok hebben. Terwijl ik denk dat we vaak niet verder kunnen omdát we een zondebok hebben!
Want wat als je na een tijdje puzzelen en draaien iets of iemand hebt gevonden die je de schuld kunt toebedelen, wat dan? Wat als je hebt besloten dat je opvoeding, of een gebrek daaraan, de oorzaak is van het feit dat jij sociaal niet erg begaafd bent? Dan is het te hopen voor jou dat je ouders bij machte zijn om dit stuk opvoeding alsnog toe te voegen, want anders sta je mooi te kijken voor de rest van je leven. Want tja, jij kan er niks aan doen.
Wat als je je in de steek gelaten voelt omdat je moeder al op jonge leeftijd besloot om ergens in een ver buitenland te gaan wonen? Dan kun je alleen maar heel hard hopen dat ze op een dag wakker wordt met het idee dat ze toch maar eens terug moet, want anders zit jij met de gebakken peren voor de rest van je leven. Je voelt je onbelangrijk en niet erg waardevol, maar ja jij kan daar natuurlijk niks aan doen.
Met dit zondebokken-systeem zijn we allemaal overgeleverd aan de grillen en goede wil van de omgeving. Door de schuld bij anderen te leggen, leg je daar namelijk ook de macht om iets aan de situatie te veranderen. Zij zullen hun leven moeten beteren, vriendelijker voor jou zijn, betere wetten opstellen of de opvoeding alsnog afmaken en dan zijn jouw problemen pas opgelost. En jij maar wachten of die mooie dag ooit komt. Het klinkt erg onnozel als ik het hier zo neerzet, maar dit is toch echt wat we met z’n allen dagelijks doen. Steeds opnieuw geven we alles en iedereen de schuld van onze “ellende” en maken onszelf daarmee afhankelijk van hun medewerking. In veel gevallen weet de schuldige niet eens dat hij in jouw ogen een zonde heeft begaan, laat staan dat hij ’t voor je op komt lossen.
En je hoeft niet eens altijd te wachten tot het kwaad is geschiedt om iemand daarvan de schuld te geven. Je kan de verantwoordelijkheid voor je handelen ook vóóraf al ergens anders neerleggen, dan is dat maar meteen duidelijk. Uit naam van God of Allah wordt van alles gedaan en beweerd. Helaas zien we de laatste jaren vele voorbeelden van handelen uit naam van een god. De handelingen zijn volkomen zelf bedacht en totaal niet in lijn met de waarden van de verschillende godsdiensten, maar volgens de uitvoerenden toch echt uit naam van….. en zeker niet de eigen verantwoordelijkheid. Zouden God, Allah, Jahweh en nog wat anderen in deze tijd samen een biertje kunnen drinken, zouden ze niet weten wat ze zien en horen over wat er van hun leer is geworden en welke handelingen uit hun naam plaatsvinden. Zij verkondigden juist eigen verantwoordelijkheid en eigen onderzoek, niet zomaar aannemen wat je voor wordt gehouden. Maar ja, zeker uit naam van iets of iemand die je niet tegen spreekt is het helaas gemakkelijk van alles te beweren.
Wat nu als we gewoon allemaal zélf verantwoordelijk zijn? Als het niet aan je opvoeding, de docenten, God of Allah ligt, maar alleen aan jou? Dat is in eerste instantie wel even schrikken, want we waren zo gewend aan het afschuifsysteem. Maar van de ergste schrik bekomen zul je je gaan realiseren dat het je ook heel veel macht geeft. Macht over je eigen leven, alles in je eigen leven. Want als we zelf verantwoordelijk zijn voor alles in ons leven zijn we dus ook bij machte om overal iets aan te veranderen. Ook dat is weer niet niks om je te realiseren, dat is groots. Daar wordt je even stil van.
We zijn zelf verantwoordelijk voor alles wat we in ons leven hebben gecreëerd, het goede -daar nemen we wat makkelijker verantwoording voor- en ook het minder goede of zelfs slechte -die is wat lastiger-. Het is allemaal een gevolg van keuzes die we eerder maakten en gedachten en overtuigingen die we hebben. Al eerder schreef ik stukken over de kracht van onze gedachten. Wanneer je ervoor kiest om steeds de verantwoordelijkheid bij een ander te leggen, kom je niet op het punt waarop je je eigen gedachten eens goed onder de loep neemt, terwijl daar toch het begin ligt van elke creatie in je leven. Volledige focus op dat wat je wil bereiken zal ervoor zorgen dat je de weg erheen vindt, maar dan zul je wel eerst moeten erkennen dat jij de creator bent in jouw leven. Niet je ouders, je vrienden, de buren, docenten, God, Jahweh of wie dan ook!
