Vaak hebben we van anderen het idee dat ze precies voor ogen hebben wat ze willen. Ze komen heel zelfverzekerd over en lijken exact te weten waar ze op weg naartoe zijn. Er is geen twijfel of onzekerheid en je bent er dan ook van overtuigd dat die persoon er wel gaat komen.
Zolang iemand gelooft dat zijn ideaal en doel buiten hem liggen, boven de wolken, in het verleden of in de toekomst, zal hij buiten zichzelf gaan en voldoening zoeken waar het niet gevonden kan worden. Hij zal overal naar oplossingen en antwoorden zoeken behalve waar ze gevonden kunnen worden: in zichzelf.
Erich Fromm, Duits – Amerikaans filosoof en psycholoog 1900-1980
Zelf voel je je naast zo’n persoon mogelijk een beetje klein en onzeker, omdat jij eigenlijk geen idee hebt wat je wil of waar je onderweg naartoe bent. Je dobbert maar een eindje in de rondte en fladdert maar een beetje mee op de windvlagen die langskomen. In eerdere artikelen noemde ik mezelf al eens een “professionele fladderaar” omdat ik jaren aan een stuk van het één naar het ander waaide. Vol enthousiasme begon ik ergens aan, om dan na een tijdje tot de conclusie te komen dat dit het niet was. En ja, ik had ook het gevoel dat ik het enige dwaallicht was! Dat ieder ander gewoon leek te weten wat ze wilden met hun leven.
Inmiddels weet ik dat dat zeker niet het geval is, er zijn veel meer dwaallichten dan je denkt, ook tussen die mensen die zo zeker van hun zaken lijken te zijn. Velen met jou weten eigenlijk niet precies wat ze echt willen. Vraag het maar eens aan de mensen om je heen, het zal je verbazen hoe weinig concrete antwoorden je krijgt. Waren we als kind nog zo zeker van onze toekomst als prinses, brandweerman, moeder of politieagent, is dat met de jaren alleen maar vager geworden in plaats van duidelijker. De keuzes zijn overweldigend en we worden uiteraard beïnvloed door alle mensen en media om ons heen. Soms is het een hele kunst om je eigen gedachten nog te horen en dan moet je je ook nog afvragen of het wel echt je eigen gedachten zijn. Misschien zijn het gewoon de overtuigingen die je in je jeugd hebt meegekregen.
Toch denk ik dat we het diep van binnen allemaal wel weten. Maar dat “diep van binnen” is een plek waar we bijna niet meer bij kunnen komen. We leven in een wereld waar rust en stilte een heel schaars goed is geworden. Zelfs wanneer je even een momentje voor jezelf hebt gevonden is het een hele kunst om alle hectiek van de buitenwereld echt even uit je gedachten te verbannen. Mediteren is een bewezen manier om bij dat “diep van binnen” te komen, maar voor velen is het ook dan nog heel moeilijk om de gedachtenstroom tot rust te brengen, voor je het weet ben je toch weer met die mail bezig die je nog moet sturen. Geleide meditaties kunnen hier uitkomst bieden, er zijn er heel veel te vinden op internet. Ze brengen je gedachten tot rust en geven je zo de ruimte om antwoorden te vinden.
Voor mij werkt het als ik ga schrijven. Al schrijvend kom ik precies bij de gedachten die ik zoek en kan ik even alle anderen buitensluiten. Wanneer ik ga zitten om te schrijven en ik focus mijn aandacht op een vraag die me bezighoud, dan gaat het op een gegeven moment vanzelf. Ik hoef dan niet actief na te denken maar kan gewoon typen wat er vanzelf naar boven komt. Zelfs als het voor mijn gevoel een onsamenhangend geheel was, blijkt het bij nalezen gewoon logisch in elkaar te zitten en voel ik dat het mijn waarheid is. Met de hand schrijven is een nog betere manier, dat geeft nog meer rust, maar voor mij persoonlijk geeft dat teveel ruimte om na te denken. Ik geloof juist dat het niet meer bedacht hoeft te worden, maar dat je het allemaal al weet. Alle antwoorden zijn er al, ze moeten alleen de ruimte krijgen om naar boven te komen.
Uiteraard baart oefening ook hier kunst. De eerste keer dat je gaat mediteren lijkt het nergens op en lukt het je nog geen dertig seconden om je aandacht bij je ademhaling te houden. Maar wanneer je stug elke dag blijft oefenen wordt die periode steeds een klein beetje langer.
Als je voor de eerste keer gaat zitten met een schrijfblok voor je neus, heb je geen flauw idee wat je moet gaan schrijven. Maar wanneer je ondanks dat gewoon bovenaan je blad zet “Ik wil heel graag…..” en je gaat die zin op zoveel mogelijk manieren afmaken, dan sta je te kijken van de antwoorden die je gaat vinden. En mocht je iets van mij weghebben, dan word het geen schrijfblok maar neem je plaats achter je laptop of pak je een tablet. Als je er maar makkelijk en snel op kunt typen is het goed. Zet bovenaan je document de vraag waar je een antwoord op zoekt, blijf daarop gefocust en typ gewoon alles wat in je opkomt. Laat je verrassen door de antwoorden die je in je hebt.
Ja, jij weet het ook.
Jij hebt de antwoorden ook in je.
Zoek een weg om ze in je op te laten komen.
