Hoe jij denkt en hoe jij je voelt is bepalend voor hoe je leven eruit ziet…. Daar doen al die meningen en oordelen van jezelf en mensen om je heen geen goed aan natuurlijk. Tijd om die nog wat beter te doorgronden en te bepalen hoeveel invloed je die wil geven.
“Nadenken is zwaar, daarom oordelen de meesten”
Carl Gustav Jung, Zwitsers psychiater 1875-1961
Alles wat je hoort, leest of ziet kán wortel schieten in je hoofd. Zoals ik even werd ingehaald door beslissingen uit het verleden, zo kan alles wat er om je heen gebeurt een enorme invloed hebben. Ik kan mijn verleden weer gaan oprakelen omdat iemand daar een mening over heeft en daar dan een tijdje in rondhangen, maar dat zou niets bijdragen aan mijn leven van vandaag. Toch gebeurt het natuurlijk gemakkelijk als je daar geen bewuste keuzes in maakt. Als je je laat meevoeren door emoties, de jouwe of die van iemand anders. Sommige mensen trekken zich alles wat er gebeurt heel erg aan, terwijl anderen het ogenschijnlijk gemakkelijk van zich af laten glijden.
Als je er vanuit gaat dat jij je eigen leven vormgeeft met de gedachten en gevoelens die je op dit moment hebt, dan is het van levensbelang dat dat positieve en constructieve gedachten zijn. Dat lijkt heel logisch want wie kiest er nu voor negatieve of destructieve gedachten, maar we hebben al vele keren gezien dat dat nog niet zo logisch is. Heel veel van ons denken staat op de automatische piloot en functioneert vanuit eerder geïnstalleerde programma’s. Wanneer iemand je “aanvalt” met zo’n oordeel bijvoorbeeld heb je automatisch de neiging om je te gaan verdedigen, zo ben je geprogrammeerd. Verdedigen, boos worden, lullen als brugman om jouw kant van het verhaal uit te leggen, allemaal standaard geprogrammeerde reacties.
Maar ook allemaal reacties die jou niets goeds opleveren. Je bent met al je aandacht gericht op iets wat niet positief is, je wordt boos of verdrietig en dat allemaal omdat iemand anders een oordeel heeft over jou of over iets wat je deed. Die mening krijgt op dat moment veel meer aandacht dan dat goed voor jou is. Spijt is de meest nutteloze emotie die we kennen, dus zeker wanneer het keuzes uit het verleden betreft zoals bij mij het geval was, heeft het geen enkele zin om daar nog tijd aan te besteden. Ik kan me misschien bezighouden met de vraag waarom iemand daar zo’n scherp oordeel over heeft, maar dat moet dan wel een positief doel dienen en verder heeft het weinig nut om gedane zaken opnieuw door te zagen. Dus nog voordat die automatische programmering in werking treedt zouden we even tien seconden moeten besteden aan de vraag “wil ik hier mee bezig zijn?”
Natuurlijk kunnen keuzes of beslissingen van jou ook gevolgen hebben voor anderen. Ze kunnen gekwetst zijn en vinden dat je anders had moeten handelen. Dáár kun je wellicht over praten, maar een scherpe veroordeling is niet bepaald een uitnodiging tot een gesprek. De kans dat je daarna nog een open en eerlijke uitwisseling kunt hebben is niet zo groot denk ik.
Die hele kleine pauze vóórdat je reageert kan voorkomen dat je je laat meevoeren door emoties, naar een plek waar je helemaal niet heen wil. Die ander wil daar iets over kwijt, maar dat betekent nog niet dat jij daarin mee hoeft te gaan. Moet je dan alles maar langs je heen laten gaan? Nee, alleen kun je zelf bepalen waar je wel of niet mee naartoe gaat. Ik begrijp bijvoorbeeld dat deze persoon een scherp oordeel heeft, maar dat betekent niet dat ik me hoef te verdedigen of uitgebreid hoef te verklaren hoe de vork in de steel zat, die keuze is aan mij. Ik ben vrij om daar niet op in te gaan en het verleden te laten voor wat het is; geschiedenis.
Uiteindelijk ben jij de enige denker in jouw hoofd en kun je ten alle tijden zelf bepalen waar je je wel of niet toe laat verleiden. Maak daar positieve keuzes in. Neem heel even die kleine pauze voordat je reageert en vraag je in die tien seconden even af of dit een straat is die je in wil of niet. Als dat niet het geval is, doe het dan ook niet, laat je niet verleiden of uitdagen, maar kies voor jezelf en volg je eigen gevoel. Als jij je er niet goed bij voelt, dan ís het niet goed voor je, zo eenvoudig is het. Kap het gesprek dan af of loop desnoods even weg. De mening van een ander is nooit jouw verantwoordelijkheid of jouw probleem, het is slechts een mening. Laat het daarbij wanneer je voelt dat dat voor jou beter of zelfs nodig is. De enige die je verantwoording schuldig zou kunnen zijn dat ben jij zelf. 
Luister naar je gevoel en loop je eigen route!
