Iedereen kent het wel; er ‘spoken’ allerlei plannen door je hoofd maar je kan er maar niet aan beginnen. Je weet dat je het graag wil, maar weet niet waar of hoe te beginnen en stelt het dus steeds uit. Steeds heb je weer allerlei excuses waarom het net op dat moment nog even niet kan. De omstandigheden zijn net op dat moment nog niet ideaal. Hoe kun je je angsten overwinnen en nú beginnen?
“De weg van later loopt naar het plein van nooit.”
Spaans gezegde
Een blog gaan schrijven, of zelfs een boek! Gaan solliciteren, of nou eindelijk die baan juist eens opzeggen. Die kamer nou toch maar eens gaan opruimen, of de tuin die ondertussen dichtgroeit aanpakken. Hoe langer je taken of plannen uitstelt, hoe moeilijker ze vaak worden. Die tuin was helemaal niet zo’n grote klus als je het meteen had gedaan, maar nu je het een aantal keren voor je uit hebt geschoven is er geen doorkomen meer aan. Hoe langer je dingen voor je uitschuift hoe moeilijker ze worden of lijken te worden. In het geval van de tuin is het letterlijk een stuk moeilijker geworden, maar vele andere taken of plannen worden alleen in je hoofd moeilijker.
Excuses voor uitstelgedrag
Door je uitstelgedrag vertel je je brein steeds opnieuw dat die taak te groot of te moeilijk is om aan te beginnen. Je maakt jezelf wijs dat er eerst andere omstandigheden moeten zijn voordat je eraan kunt beginnen. Maar die omstandigheden zijn slechts een excuus om het niet meteen te hoeven doen. En ik kan het weten, want ik heb een uitzonderlijk talent voor uitstellen. Ik merk meteen wanneer ik een taak niet echt leuk vind, of best moeilijk. Dan zijn er ineens allerlei dingen die nog even eerst gedaan moeten worden…..?
Toen ik net ging zitten voor deze tekst, moest ik na de eerste alinea toch maar eerst even mijn lenzen in gaan doen, het melkkannetje vullen en schoonmaken en mijn dagelijkse fles water klaarzetten. Er was geen enkele noodzaak waarom dat op dat moment zou moeten. Ik had een bril op, koffie mét melk stond al op tafel en die fles water kon ook echt wel wachten. De enige reden die er was, was dat ik het eventjes moeilijk vond hoe ik verder wilde met mijn verhaal!
Geen zin? Maak het leuk!
De oplossing voor dat uitstelgedrag is je bewust worden van wat er letterlijk gebeurt; je loopt weg en gaat eerst andere dingen doen. En je vervolgens richten op de reden daarvoor; waarom ging ik precies op dit moment iets anders doen? Je zal dan vaak tot de conclusie komen dat alle redenen die in je opkomen te maken hebben met angst, angst om te falen, om het niet te kunnen of niet goed genoeg te doen. Of, wanneer het om wat minder leuke taken gaat; geen zin, geen zin om die taak nu op te pakken.
Die laatste is minder moeilijk, want zin kun je maken. Je kunt jezelf motiveren door je voor te stellen hoe heerlijk het is als het af is, of door te bedenken hoe lastig de klus wordt als je het nu weer niet doet. Of je kunt de klus leuker maken! Maak er een wedstrijd of een soort spelletje van. Ik heb mezelf nu voorgenomen om in ieder geval 700 woorden te schrijven voordat ik de hond uit ga laten. Die hoeven helemaal nog niet perfect te zijn, ik lees het nog meerdere keren na en kan nog volop corrigeren en herschrijven, maar dan heb ik wel een begin gemaakt. Door de klus uitdagender en leuker te maken verdwijnt je uitstelgedrag en maak je in ieder geval een begin. Je voelt je dan al een heel stuk beter dan wanneer je het weer voor je uitschuift!
Angst? Maak het klein!
Die andere reden om dingen voor je uit te schuiven is -of lijkt- wat lastiger. Angst om te falen, om het helemaal niet tot een goed einde te brengen. Maar hoe voel je je over jezelf als je het dan maar helemaal niet doet? Dat levert je niet bepaald een beter gevoel op! Dan is het een beter idee om die angst maar eens goed te gaan bekijken. Waar zit het probleem precies, wat houdt je tegen, waar ben je dan precies bang voor en is dat wel een realistische angst.
Ga die berg angst eens in kleinere stukjes hakken, dan heb je wel een berg brokstukjes, maar die zijn allemaal hanteerbaar, die kun je stuk voor stuk oppakken. Dan kun je een begin maken, pak de stukjes één voor één op en bekijk ze even goed. Probeer meteen een oplossing te vinden voor dit stukje probleem. Misschien kun je hulp vragen aan iemand voor dit specifieke brokstukje of wellicht vindt je een oplossing op internet. Google is je beste en geduldigste vriend. Door zelfs maar één brokstukje van de berg op te lossen heb je wel een begin gemaakt! En heb je mogelijk ervaren dat het reuze meeviel om dit probleemstukje op te lossen en dat het je een goed gevoel geeft. En zie daar; dat moeilijke begin ligt ineens achter je!
Ik kan na 853 woorden met een tevreden gevoel de hond uit gaan laten, heerlijk dat ik niet heb toegegeven aan mijn neiging tot uitstellen, maar gewoon verder ben gegaan!
Wil jij graag wat hulp bij het aanpakken van je taken, wensen en dromen? In mijn PrintableCoaching-shop vind je de “Get it done!-planner” die je door élke uitdaging heen helpt!
