“Hier gaat zij echt heel boos over worden, dat weet ik zeker. Ze wordt altijd boos als er zo iets voorvalt, want dat heeft ze vroeger wel eens meegemaakt“. Of “mijn zus reageert altijd heel gekwetst als iemand kritiek heeft, zo is ze nou eenmaal“. En ook van je partner weet je exact hoe hij of zij gaat reageren wanneer je hem of haar iets voorlegt.
De handelingen van mensen zijn de beste tolken van hun gedachten.
John Locke, Engels filosoof 1632-1704
Van anderen weet je heel vaak van te voren al te vertellen hoe ze ergens op gaan reageren. Je kent hun overtuigingen en gedachten bijna net zo goed als die van jezelf. En hieruit blijkt wel hoe hardnekkig we allemaal vasthouden aan die gedachten en overtuigingen. Conditioneringen van soms járen geleden, waar we nooit meer naar omgekeken hebben. Sommige mensen willen zelfs niet eens naar andere opties luisteren omdat ze zó vast hangen in hun eigen conditioneringen.
We hebben ze ooit opgedaan, overgenomen of aangeleerd gekregen en we kijken er nooit meer naar om. We vragen ons ook niet meer af of ze ons helpen of hinderen, we laten ze voor wat ze zijn. Ongeveer 3000 gedachten per uur laten we gewoon hun gang gaan. Gedachten over onszelf en over de wereld waarin we leven. Gedachten die bepalen hoe we die wereld zien, hoe we anderen zien en hoe we over onszelf denken.
Als ik dan om me heen kijk en zie hoeveel mensen mentaal aan het worstelen zijn met stress, depressie, angst, verslaving, burn-out, haat, enz. dan zou ik die het liefst allemaal willen vertellen dat die klachten voornamelijk worden veroorzaakt door op hol geslagen, negatieve gedachten. Gedachten die je bloedserieus neemt, maar waarvan je soms niet eens weet hoe je eraan komt.
Gedachten op zich hebben geen waarde, nogmaals die hebben we er ongeveer 3000 per uur. Ze krijgen pas waarde als jij die eraan geeft. Als jij besluit dat het -jouw- waarheid is, dan pas kleuren ze jouw ervaringen en daarmee jouw leven.
Wanneer je iemand op een terras ziet zitten heb je daar nog geen gedachten bij of oordeel over. Totdat je zou horen dat die persoon twee mensen heeft vermoord, dán struikelen de gedachten en oordelen over elkaar heen. Je voelt de verontwaardiging, boosheid of angst in je lichaam en raakt er maar niet over uitgedacht. Je beeld is gekleurd, in je lichaam gebeurd van alles, die persoon is veroordeeld en dat alles terwijl je nog niet eens weet of het allemaal wel waar is….. Zou je te horen hebben gekregen dat die persoon zojuist twee mensen het leven heeft gered, dan zie je een heel ander mens, heb je een ander oordeel en gebeuren er heel andere dingen in je lichaam.
Zó bepalend is de manier waarop je denkt en kijkt naar de wereld om je heen. Allerlei gedachten dienen zich aan, ongeveer 50 per minuut, dat is een gegeven. De vraag is alleen wat jij met die gedachten doet? Geef je er waarde aan of laat je ze voorbij waaien. Zonder jouw aandacht hebben ze geen enkele waarde of kracht, ze blijven niet hangen en kunnen dus niets veroorzaken of kleuren. Als jij er geen energie in steekt gaan ze gewoon voorbij. Maar als jij er wel aandacht aan besteedt en energie in steekt en ze daardoor vasthoudt, worden ze gevoed en dus steeds groter.
Dan geef je ze de gelegenheid om je ervaringen, andere mensen en dus je wereld te kleuren. Je hebt je ingeschreven op een verhaal dat je niet wilde hebben. Een verhaal waarvan je -nog- niet inziet dat je het vanaf nu met je meedraagt door erin te blijven geloven. Het zal ook in de toekomst je kijk op mensen en de wereld om je heen blijven bepalen. En dat allemaal omdat jij besloot aandacht te besteden aan die gedachte die langskwam, terwijl je die gewoon kon laten gaan…..
En op die manier heb je al zoveel verhalen opgepikt in je leven, die misschien al lang niet meer waar zijn of het zelfs nooit geweest zijn. Je blijft er energie in steken door ze te blijven geloven, ze blijven niet alleen je kijk bepalen maar kunnen ook steeds groter worden door andere verhalen die er weer op aansluiten. Waar je aandacht op gericht is groeit, dat is ook hier van toepassing.
Liever zou je eens nadenken over de verhalen die je met je meedraagt om je af te vragen of je ze nog wel verder mee wil nemen? Zijn ze wel waar? En helpen ze je vooruit, of zorgen ze juist voor angst en onzekerheid? En ook alle nieuwe gedachten die zich continu aandienen zouden eigenlijk eerst even door dit filter heen mogen. Wíl je waarde geven aan deze gedachten? Gaat het je iets goeds brengen? Of laat je ze liever gewoon voorbij waaien?
Neem de gedachten die voorbij komen niet meteen al te serieus, vraag je eerst heel even af of je je wel wil inschrijven op dit verhaal!
