“Niet mee reizen met negatieve gedachten of emoties” daar beëindigde ik het vorige artikel mee. Dát is precies het punt waar het vaak fout gaat. Eén negatieve gedachte doet niet zoveel. Als iemand je bijna klem rijdt op de weg en je denkt “stomme prutser, let eens op joh!” dan is er nog weinig aan de hand. Maar heel vaak blijft het niet bij één negatieve gedachte, maar is die gedachte de aanzet tot het vormen van een steeds grotere donkere wolk.
“Je bent altijd in staat om van gedachten te veranderen en een andere toekomst te kiezen, of een ander verleden.”
Richard Bach, Amerikaans auteur (1936 – )
Het probleem ontstaat als het niet bij die “stomme prutser” blijft, maar als je blijft voort-borduren op die gedachte. “Ze geven me ook nooit eens gewoon de ruimte. Gisteren op m’n werk werd ik ook al in de wielen gereden door die muts van HR. En zelfs thuis krijg ik geen enkele ruimte om gewoon even te doen wat ík wil”. Van een relaxt ritje naar je werk is geen sprake meer, dat is een donkere wolk geworden met grote kans op onweer. Met die energie stap je binnen op je werk.
Explosiegevaar!
Natuurlijk lach je gewoon vriendelijk naar de collega’s die je tegenkomt, maar in je mind hangt nog altijd die wolk. Bij de koffie vertel je je verhaal aan een collega en wordt er nog wat energie toegevoegd aan die wolk. Je collega bevestigd namelijk je verhaal en gooit nog wat kooltjes op het vuur met andere voorbeelden van bijvoorbeeld die HR-muts. Tegen de tijd dat je op je kantoor of afdeling bent, kunnen mensen maar beter uit je buurt blijven als ze geen gevaar willen lopen. Je gaat ontploffen of op z’n minst onredelijk reageren op het kleinste vonkje…. Allemaal door die “prutser” van vanmorgen.
Hier wordt het belang duidelijk van opletten hoe je gedachten voelen. Die “stomme prutser, let eens op joh!” viel nog wel mee. Die maakte je éven aan het schrikken en gaf je een boos gevoel. Je hartslag en bloeddruk gaan omhoog, samen met wat stress-hormonen. Als je het daarbij laat en je gedachten weer terugkeren naar iets positiefs, zakt dat allemaal even snel als het steeg en keert je lijf weer terug naar goed voelen. Er wordt geen onnodige energie meer gestoken in boos blijven, je richt je aandacht ontspannen op de rest van de rit en voelt je weer oké.
OMG stress en nog meer stressss
Pas als je mee-reist met die negatieve gedachte begint de trammelant. Je geeft je hartslag en bloeddruk geen enkele kans om te zakken en je bijnieren draaien overuren om voldoende stresshormonen aan te maken zodat je kan vechten of vluchten. Je bent helemaal niet in gevaar, maar dat weten die bijnieren niet. Je mind kent geen verschil tussen werkelijke dreiging of dreiging die je je alleen inbeeldt, dus die geeft gewoon het signaal “stressss!” door aan die bijnieren. Jij voegt er nog wat extra boze gedachten aan toe en je mind denkt “F*ck, nog meer stressss! Méér cortisol graag!”. Je hoeft helemaal niet te vechten of vluchten, dus al die cortisol wordt niet gebruikt en inmiddels ben je een wandelend cortisol-vat.
Als je hier een gewoonte van maakt maak je ook kans op een verstoorde vetopslag en dus overgewicht, een verhoogde bloedsuiker en een verzwakt immuunsysteem. Het risico op ziektes wordt dus een stuk groter. Je slaapt bovendien minder goed in periodes van stress. Bij stress maakt je lichaam ook meer adrenaline en noradrenaline aan, hormonen die je alerter maken. In de eerste helft van de nacht moet je cortisolgehalte juist laag zijn om te kunnen slapen. Maar bij stress is dat dus verhoogd. Daardoor geraak je moeilijk in slaap of word je ’s nachts gemakkelijk wakker. Chronisch slaapgebrek leidt dan weer tot meer stress en zie hier; een vicieuze cirkel. Allemaal door die “prutser” van vanmorgen….
Stop de gedachtegang
Niet helemaal natuurlijk, want er waren duizend momenten waarop je de gedachten had kunnen stoppen. Zeker als je je wat meer bewust zou zijn van het gevoel dat ze oproepen. Je voelde je niet erg happy vandaag en dat zou een belletje moeten doen rinkelen. Vanmorgen in de auto al. Daar had je kunnen besluiten om wél je reis te vervolgen, maar niet de negatieve gedachte die langskwam. Door daar heel even bewust naar te kijken en te zeggen “Heey hallo, zo is het wel genoeg. Doeiiii.” Je zet je favo-muziekje aan of luistert een podcast en vervolgt relaxt je reis. Zó eenvoudig kan het echt zijn. Het is echt alleen maar een beslissing. Je was maar een beslissing verwijderd van een totaal andere dag…!
Blijf je achter de feiten aanlopen, of ga je het heft in eigen handen nemen….?
