Zonder het echt te weten leef je met heel wat overtuigingen die je leven beïnvloeden. Je hebt ideeën over nagenoeg alles, maar daar ben je je niet echt van bewust. Wij leven hier bijvoorbeeld in een “doe maar normaal dan doe je gek genoeg”-maatschappij. Dat weten we allemaal wel, maar je staat er niet bij stil hoe en in hoeverre die gedachte, jouw keuzes en beslissingen beïnvloed. Je hebt het vaak niet in de gaten, maar elke overtuiging heeft invloed.
“Individuele ontdekkingen transformeren beschavingen.
Collectieve overtuigingen beheersen de geschiedenis.”
Gustave le Bon, Frans socioloog en psycholoog 1841-1931
“Mannen huilen niet” en “Vrouwen hebben een gat in hun hand”. “Spiritualiteit is voor zweefteven” en “Techniek is een mannending”. “Geld maakt niet gelukkig” en “Voor niets gaat de zon op”. Klinkt bekend allemaal hé, niets bijzonders. Totdat je er iets uitgebreider bij stil staat en je afvraagt hoe deze algemeen aanvaarde clichés je beïnvloeden. En dan zijn dit alleen een paar collectieve overtuigingen, daar komen nog hele massa’s persoonlijke bij. Jij hebt geen liefdes-relatie met drie mensen want “dat hoort niet”. Je haar is blond, bruin, rood of zwart want “dat hoort zo”. Je verdient je geld niet met je hobby want “dat kan niet” en zo kunnen we nog een heel lange tijd doorgaan.
Het lijkt zo onschuldig
Al deze overtuigingen en nog een veelvoud aan andere lijken inderdaad onschuldig. We zijn er zo aan gewend dat het veilig en vertrouwd voelt. Dat is het raamwerk, het stramien waarbinnen je leeft en daar voel je je veilig bij. Die comfortzone, daar istieweer. Het zijn in veel gevallen de overtuigingen waarmee je bent grootgebracht. De gedachten van je ouders en docenten, vrienden en familie. Of overgenomen van radio en televisie, dat hebben we de afgelopen jaren mogen ervaren. Anyhow, ze zijn negen van de tien keer aangeleerd zonder er lang over na te denken. Je ouders geloofden dat het zo was, of de tv zei het, dus dan zal het wel zo zijn toch?
Het lijkt ook allemaal heel onschuldig en onbelangrijk, dus waarom zou je je daarmee bezighouden? Met het antwoord op die vraag ben ik dit artikel begonnen; omdat ze je leven beïnvloeden. Als jij gelooft dat spiritualiteit voor zweefteven is, dan kun je je daar niet openlijk mee bezighouden zonder je ongemakkelijk te voelen. Geloof je dat alleen de zon voor niets opgaat, dan verwacht je niets voor niets te krijgen en zoek je wellicht overal iets achter. En dat je geen liefdes-relatie met meer dan één persoon mag hebben is een bedenksel van de kerk, niet van jou of van je partner(s), maar je zal er niet snel open over zijn.
Leven zoals het hoort
Dat is wat we denken te moeten doen met z’n allen, maar wie weet precies hoe het hoort? Waar vind je al die ongeschreven regels waaraan je je dient te houden? En waarom zou alles in de wereld zich ontwikkelen en dus veranderen, behalve die collectieve overtuigingen? Die leefregels die je zeggen hoe het allemaal hoort zijn vaak nog hetzelfde als 100 jaar geleden. Die hebben je gebracht waar je nu staat, maar zullen niet all of a sudden nieuwe resultaten op gaan leveren. Als je blijft denken wat je denkt en geloven wat je gelooft, dan ben je dus 75 keer hetzelfde jaar aan het creëren.
We mogen dus best wat kritischer zijn op wat we geloven. Welke leefregels en overtuigingen zijn oké? Logisch en constructief. En welke leefregels en overtuigingen lijken onzinnig en nodeloos beperkend? Waarom zou je blijven geloven wat je overgrootouders geloofden en dus aan je ouders overbrachten? Toch alleen als je daar het nut van ziet en als die overtuigingen je helpen te komen waar je heen wil? Niet als ze je hinderen en beperken, of je het gevoel geven dat je niet oké bent als je doet wat je zelf voelt dat goed is. Het is je misschien met de beste bedoelingen aangeleerd, maar heel vaak zijn zelfs die niet duidelijk. Is het alleen maar omdat het “nou eenmaal zo hoort” of omdat iemand anders dat een goed idee vindt…
Ik denk dat je je hart “hoort” te volgen,
dat weet als geen ander wat goed is!
