In het vorige artikel hadden we het over blijven hangen in situaties en omstandigheden waar je eigenlijk helemaal niet gelukkig van wordt. We (her)kennen ze allemaal wel en hebben er allemaal wel eens meer tijd doorgebracht dan we hadden gewild. En ik schreef ook dat als je nog even wilde blijven hangen dat je dat vooral moest doen. Maar laat ook dat dan wel een bewuste keuze zijn, want elke keuze kent uiteraard ook consequenties.
“The first step towards getting somewhere is to decide that you are not going to stay where you are.”
J.P. Morgan, Amerikaanse bankier en zakenman (1837–1913)
Misschien lijkt het weinig uit te maken, maar schijn bedriegt vrees ik in dit geval. Blijven hangen in situaties of omstandigheden waar je niet blij van wordt heeft natuurlijk wel een uitwerking op je. Niet alleen op je mind(set) maar ook op je gezondheid.
Want zeg eens eerlijk… hoe voel je je als je iedere dag naar een plek gaat waar je energie weglekt als een lekke fietsband op een grindpad? Juist. Op z’n zachtst gezegd: meh. En op z’n hardst gezegd? Uitgeput. Geïrriteerd. Verdrietig. Misschien zelfs wel een beetje hopeloos. En ja, dat vreet aan je. Niet in één keer, maar beetje bij beetje. Zoals je favoriete trui langzaam krimpt in de was, tot je op een dag denkt: “Huh, was die altijd al zo strak?”
Je lijf liegt niet
Je lichaam is een ware truth-teller. Je kunt jezelf nog zo overtuigen dat het allemaal wel meevalt, dat je “niet mag klagen”, dat het “nu eenmaal zo is”… maar ondertussen laat je lijf je weten: “Hallo? Gaat alles goed daarboven? Ik zit hier met hoofdpijn, gespannen schouders, een opgeblazen gevoel en geen zin meer in wat dan ook.”
En dat is nog maar het begin. Je lijf fluistert eerst. Met subtiele signalen. Een keer slecht slapen. Een vermoeidheid die maar niet wegtrekt. Een knoop in je maag als je aan maandag denkt. Maar als je niet luistert? Dan gaat het schreeuwen. Burn-out, fysieke klachten, paniekaanvallen… Allemaal manieren waarop je lichaam probeert te zeggen: “Heey hállo, je rent jezelf voorbij lieverd.” En dat doet het niet om je dwars te zitten. Juist niet. Het is jouw ingebouwde alarmsysteem, ontworpen om je te beschermen. Om je terug te roepen naar wie je werkelijk bent en wat je werkelijk nodig hebt.
Maar, je kan pas luisteren als je het wil horen. En laten we eerlijk zijn: het is soms makkelijker om nóg een koffie te pakken, lekker verder te scrollen of je agenda nóg voller te proppen, dan stil te staan bij wat je lijf eigenlijk probeert te zeggen.
Maar stel je eens voor…
Wat als je wél zou luisteren?
Misschien zou je dan merken dat je behoefte hebt aan rust. Aan ruimte. Aan adempauzes waarin je niets hoeft op te lossen, niemand hoeft te pleasen en gewoon even kunt zijn. Misschien hoor je ineens het verlangen naar iets nieuws, iets wat beter past bij wie je nu bent – niet bij wie je vijf jaar geleden was. Misschien merk je zelfs dat je het allemaal allang weet, maar het gewoon nog niet hebt durven toegeven. En weet je? Dat is oké. Je hoeft jezelf niet te veroordelen omdat je te lang bent gebleven. Soms moeten we eerst honderd keer dezelfde les krijgen voordat we denken: “Ohhhh… dáár ging het dus over.”
Blijven hangen in iets dat niet meer werkt voelt soms alsof je in een oude, versleten trui zit. Ooit je lievelings, maar inmiddels te strak, te rafelig en jeukt als de neten. Toch trek je ‘m telkens weer aan, want: vertrouwd. Veilig. Bekend. Maar hé, comfortabel is niet hetzelfde als goed. En veilig niet altijd helend. Soms voelt het gewoon… als een klamme deken die je verstikt. En dan mag je ‘m van je afgooien. Niet netjes opvouwen. Gewoon hup, de hoek in. Nieuwe trui. Nieuwe energie!
Wat wil jij wél?
De vraag is niet alleen: “Waarom blijf ik hier?” maar vooral: “Wat wil ik wél?”
Wat als je die vraag vandaag eens serieus zou nemen? En dan bedoel ik niet met een to-do lijst of een vijfjarenplan (tenzij je daarvan houdt, natuurlijk). Maar gewoon: voelen. Dromen. Fantaseren. Als alles mogelijk was, wat zou je dan kiezen? Waar zou je naartoe bewegen?
Misschien wil je meer vrijheid. Of meer plezier. Misschien wil je eindelijk werk doen dat echt bij je past. Of ruimte maken voor creativiteit, voor rust, voor avontuur. Misschien wil je simpelweg jezelf weer tegenkomen en herkennen.
Draai eens aan die kleine schroefjes
Want laat je vooral niet gek maken door het idee dat het allemaal in één keer zou moeten. Eén kleine keuze, één simpele verandering, kan al een wereld van verschil betekenen. Een “nee” tegen iets dat niet goed meer voelt, niet meer klopt, is automatisch een “ja” tegen jezelf.
En soms zit ‘t in hele kleine dingen. Eerder naar bed. Later opstaan. Een ander boek lezen. Je telefoon een uurtje op vliegtuigstand zetten. Een nieuwe route fietsen. Iets afzeggen. Iets toestaan. Je grens aangeven. Of je grens herontdekken. Dat zijn de kleine schroefjes aan je levenskompas. Draai je er één, dan verandert langzaam de richting. En voor je het weet bevind je je op een plek waar de zon wél schijnt – van binnen én van buiten.
Jij mag kiezen
De kern van dit alles? Jij bent aan zet. Niet je baas. Niet je moeder. Niet je innerlijke criticus die roept dat je je niet zo moet aanstellen. Jij. Jij mag kiezen. En die keuze hoeft niet perfect te zijn – alleen oprecht. Laat dat vandaag je reminder zijn: je mag loslaten wat niet goed voelt, wat je niet meer dient. Niet morgen. Niet “ooit als alles rustig is”. Maar nu. In kleine stukjes. Op jouw tempo. Op jouw manier. Want het leven is te kort om te blijven hangen in situaties waar je niet blij van wordt. Te kostbaar om jezelf in te houden. Te mooi om genoegen te nemen met “bwah”.
Sta even stil, adem in en stel jezelf deze vraag:
“Als ik helemaal eerlijk ben, wat wil ik vandaag loslaten – en waar mag het weer gaan stromen?”
Het antwoord hoef je niet meteen te weten. Maar het zaadje is geplant. En alles wat groeit, begint altijd met een beetje licht, liefde en lef.
