JIJ bent er altijd voor JOU

Allemaal zoeken we wel ergens naar. Naar bevestiging, naar liefde, geborgenheid en veiligheid. Iedereen is op zoek. En we zoeken dat bij een partner, bij een ouder, een kind, vriendinnen en vrienden of bij professionals als therapeuten en psychologen.

Hulp zoeken bij anderen is lang niet zo goed als bij zichzelf te rade gaan.
– onbekend –

We voelen ons onzeker, eenzaam, verlaten, tekort gedaan, gekleineerd, achtergesteld, angstig, onveilig of nog duizend andere mogelijke keuzes. De oorzaak van al die mogelijke, negatieve gevoelens ligt ergens buiten ons bereik en we proberen dus te roeien met de riemen die we hebben. In een bootje dat slechts moeizaam in balans te houden is, varen we rond en dat dan vaak ook nog tegen de stroming in. We voelen wel dat we niet in balans zijn, maar kunnen datgene waarmee de balans weer te herstellen is niet vinden.

Steeds proberen we datgene dat we missen te vinden in de wereld rondom ons. We willen graag een relatie die ons liefde en geborgenheid geeft, we willen graag een baan die ons zekerheid en veiligheid biedt en we zoeken naar bevestiging door steeds mee te doen aan de laatste mode en trends en ons te gedragen naar de heersende verwachtingen. We voelen de onbalans, maar we krijgen die leegte niet opgevuld.

Als kind had je allerlei plannen en wensen, je droomde van een prachtig leven in een mooi paleis, je werd piloot, prinses, danseres of piraat. Naarmate de jaren vorderden kreeg die droom steeds meer vorm en werden de wensen duidelijker. Maar als dat kleine kind wat je toen was, nu aan je mouw zou trekken, naar je op zou kijken en zou vragen “ben jij wie ik wilde worden?” wat is dan je antwoord?

Dat kleine kind is nog steeds in jou aanwezig. Je kunt je voorstellen dat alle gevoelens die ik eerder noemde, de gevoelens van dat kleine meisje (of jongetje uiteraard) zijn. Als een klein kind zich eenzaam, tekort gedaan, angstig of onzeker voelt, dan ga je niet om je heen op zoek naar iets of iemand die haar kan helpen. Dan sla je je arm om haar heen en troost je haar, je vertelt dat alles goed komt en dat je haar zal helpen. Je blijft bij haar en je loopt niet weg om in de buitenwereld op zoek te gaan naar een oplossing.

Maar jij zelf zoekt die bevestiging, liefde, geborgenheid en veiligheid wel ergens in de buitenwereld. Als dat kind in JOU overmand wordt door die gevoelens, dan wil het de veiligheid, bevestiging en geborgenheid zien in de gezichten van je partner, je baas, je ouders, je collega’s, vriendinnen en vrienden. Je laat dat kind in je al die gezichten zien in de hoop dat het daar ergens zal vinden wat zij of hij zoekt. Maar gek genoeg laat je het niet je EIGEN gezicht zien.

JIJ bent er voor dat kind in jou, JIJ kan dat kind troosten en de veiligheid en geborgenheid geven die het zoekt. Jij kan zorgen dat het zich niet meer alleen en vertwijfeld voelt, dat het zich veilig en geliefd voelt. Jij kan het kind in jezelf geven wat het nodig heeft om te worden wie het wilde zijn. Luister naar dat kind en geef gehoor aan de gevoelens die het uit. Geef jezelf wat je nodig hebt. Besteed de tijd aan jezelf in plaats van aan het zoeken om je heen. Het is allemaal in jouw te vinden, daar is het ontstaan en daar kun je het ook weer oplossen.

Als je de tijd neemt om te luisteren naar (het kind in) jezelf en serieus neemt wat je daar hoort en voelt, dan kun je er zijn voor jezelf op dezelfde manier als je er zou zijn voor een kind dat jouw hulp of steun nodig heeft. Je laat het kind in jezelf niet in de steek en je laat het niet alleen. Je neemt de gevoelens serieus en kijkt hoe je het kunt helpen en steunen. Je kan de leegtes die er zijn vullen met troost, liefde, geborgenheid en veiligheid en daarmee de balans herstellen. Wanneer je er op deze manier bent voor jezelf zijn de oplossingen altijd voor handen. JIJ bent er tenslotte altijd voor jou, iets wat je van je ouders, vrienden, baas, collega’s of therapeut natuurlijk niet kunt verwachten.

“Ben jij wie ik wilde worden?”