“Wat zou mijn moeder ervan vinden als ik mijn vaste baan opzeg?”. “Wat zullen de buren denken als er steeds andere auto’s voor de deur staan?”. “Volgens mij vindt zij mij echt niet aardig”. “Ik denk dat die docent denkt dat ik er de kantjes vanaf loop”. En zo gaat het vaak de hele dag door. De hele dag ben je bezig met de gedachten en meningen van de mensen -of instanties- om je heen.
Wat de mens in verwarring brengt zijn geen feiten, maar de dogmatische meningen over de feiten.
Epictetus, Romeins stoïcijns filosoof 50-130
Best een rare gewoonte. Vooral als je bedenkt dat we het al moeilijk genoeg hebben met uitzoeken wat we zélf denken! Daar hebben we vaak geen enkel idee van, maar we zijn wel steeds druk bezig met de gedachten die anderen misschien wel of niet hebben. We maken het zó belangrijk wat zij allemaal denken. Belangrijker nog dan wat we zelf vinden, anders waren we er niet zo druk mee. Maar waarom maken we dat zo belangrijk? En waarom is onze eigen mening niet voldoende?
Dat heeft vaak te maken met twijfels die we zelf hebben. Als we zelf niet helemaal overtuigd zijn van ons eigen idee ergens over, dan wordt de mening van de omgeving belangrijk. Daarin zoeken we dan de overtuiging die we zelf missen. Die zouden we beter in onszelf kunnen zoeken, want de variatie aan meningen om je heen maakt het vaak alleen maar verwarrender en zorgt dat je van jezelf en je eigen idee afdwaalt. Niet voor 100% overtuigd ben je vaak gemakkelijk van je pad af te brengen wanneer je je onderdompelt in alle meningen om je heen. Je laat je meeslepen door alles wat je om je heen hoort en raakt steeds verder verwijderd van je oorspronkelijke gedachten. Beter zouden we de stilte opzoeken en ons eigen idee goed ontwikkelen, daarmee sta je stevig in je schoenen en ben je niet meer zo gemakkelijk te verwarren.
Daarnaast trekken we ons zoveel aan van de mening van anderen omdat we geen slecht mens willen zijn. Omdat we aardig gevonden willen worden, sociaal aanvaard willen worden. Op deze manier zijn we eigenlijk niet ons eigen authentieke leven aan het leiden, maar continue aan het voldoen aan -zelf ingevulde- verwachtingen van mensen om ons heen. Terwijl het je niet ineens een slecht mens maakt als je wat vaker het schijt hebt aan wat een ander ergens van vindt, dat maak je hoogstens jezelf wijs. Jij denkt dat ze je vast een slecht mens vinden als je je even niets aantrekt van de mening van je moeder, partner of wie dan ook.
Maar je hebt niet het schijt aan de ander, of aan zijn/haar gevoelens maar slechts aan de mening van die ander en met name de mening van die ander over jou. Dat is een belangrijk verschil. Natuurlijk houdt je rekening met de gevoelens van anderen, maar dat wil nog niet zeggen dat je je eigen mening voor je zou moeten houden. Of afzwakken als je lijnrecht tegenover elkaar blijkt te staan qua overtuiging. En natuurlijk maakt het daarbij ook verschil of je het over automerken hebt, of over zaken die wel van belang zijn in het leven 😉
Wanneer het gaat over die automerken, kun je er best een eindje op los steggelen. Dat zal weinig kwaad kunnen. Maar wanneer er een discussie ontstaat over bijvoorbeeld het opvoeden der kinders, dan kan dat bij mensen heel erg gevoelig liggen. Je hebt het dan over wezenlijke waarden en normen van iemand. Mensen kunnen zich echt beledigd of gekrenkt voelen wanneer je op dit gebied lijnrecht tegenover elkaar staat. Dit raakt de aard van iemand en dat is uiteraard iets anders dan naar welk automerk je voorkeur uitgaat.
Toch is het van belang voor jou, om ook in zo’n discussie niet jezelf kwijt te raken. Je mag er anders over denken en hoeft dat ook niet onder stoelen of banken te steken. Dit ben jij en jij bent en denkt anders dan die ander. Nogmaals; je hebt niet het schijt aan die ander of aan de gevoelens van die ander. Je hebt in deze situatie het schijt aan wat die ander van jouw mening vindt. Je past die niet aan, zwakt die niet af, maar blijft bij jezelf. Natuurlijk kun je de discussie ook uit de weg gaan wanneer je het niet van belang vindt. Door te zeggen “we denken hier duidelijk anders over, ieder z’n eigen mening” doe je geen consessies en maak je duidelijk dat je er hetzelfde over blijft denken. Dat is altijd een betere optie dan het aanpassen of afzwakken van wat je vindt.
Waarom zou je je steeds druk maken over wat anderen ergens van vinden? Of -meer specifiek-van jou vinden? Wanneer het iets betreft wat alleen jou zelf aangaat, bijvoorbeeld in je jogging naar de bakker met je haar nog in de slaapstand, dan is het van geen enkel belang wat je omgeving daarvan vindt. Jij maakt je eigen keuzes. En wanneer jouw schijt-hebben-aan ook een ander raakt, probeer het dan te reduceren tot meningen, haal de emoties ervan weg en zie alleen een verschil van mening. Op die manier wordt het makkelijker om wat vaker schijt te hebben aan wat anderen denken.
